Studiowała na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie w latach 1957-1964. Zajmowała się grafiką warsztatową i użytkową (projekty druków akcydensowych i opakowań) oraz rysunkiem (tusz lawowany), który stał się jej ulubioną techniką artystyczną. W latach 1964-1969 pracowała jako projektantka w Zakładzie Tkanin Wnętrzowych Centralnego Biura Wzornictwa Przemysłu Lekkiego, a od 1969 - w Zakładzie Estetyki Opakowań tejże instytucji. Równolegle tworzyła i wystawiała cykle rysunkowe na pokazach indywidualnych i zbiorowych. W latach 80. uczestniczyła w ruchu kultury niezależnej. W 1984 zorganizowała wraz z mężem, grafikiem Jackiem Krzysztofem Zielińskim, wystawę we własnym mieszkaniu, wpisując się w szeroki w tym czasie nurt wystaw domowych. Uczestniczyła ponadto w głośnych wystawach kościelnych: Przeciw złu, przeciw przemocy, Kraków 1985, Czas smutku, czas nadziei, Poznań 1985, Polska Pietà, Poznań 1986 i in..
Laureatka Nagrody Muzeum Archidiecezji Warszawskiej (1985) i Nagrody Komitetu Kultury Niezależnej Solidarność (1986).