Recenzje:
"dalekie wybrzeża ciszy otwierają się tuż za progiem" (K. Wojtyła)
Malarstwo Anny Klozy-Rozwadowskiej jest zaproszeniem w głąb, do wyjścia poza ciasne ramy współczesnej rzeczywistości życia na czas, od jednej do drugiej, a potem kolejnej czynności, która umożliwia materialne przetrwanie. Malarstwo to posiada potencjał właściwy muzyce, dotyka głębi często uśpionej w człowieku, budzi do refleksji, uwrażliwia na nowo, otwiera przestrzenie duszy, zmienia optykę spojrzenia na siebie i świat. Twórczość artystki przywraca sztuce coś, co zdawało się już jej dobrem utraconym - piękno nadal ma moc oddziaływania na człowieka w XXI wieku.

 Kamila Miedzińska-Sapiszczuk, historyk sztuki


"Malarstwo Anny Klozy-Rozwadowskiej należy do gatunku malarstwa przedstawieniowego, figuratywnego, łączącego tradycję surrealizmu z malarstwem introspektywnym. Odnajdujemy w nim głębię emocji i przeżyć ludzkich, choć wyrażonych elementami zaczerpniętymi z obcego, fantasmagorycznego świata.W malarstwie tym odczytujemy tęsknotę i pragnienie ucieczki z obecnego wymiaru doczesności. Obiekty na obrazach autorki przemawiają do naszej podświadomości w sposób symboliczny, i może dlatego tak trafny. Trafiają prosto w bogactwo doświadczeń życia wewnętrznego, często ukrytego nawet przed nami samymi lecz ujawniającego się w obcowaniu ze sztuką. Ponadto artystka osiąga iluzję materialności przedstawianych sytuacji i ogromną precyzję odwzorowywanych przez nią detali sceny. Malarstwo Anny Klozy-Rozwadowskiej to udana kontynuacja tradycji polskiego realizmu magicznego Yerki, Siudmaka i Beksińskiego i oryginalna propozycja artystyczna wśród twórców z jej pokolenia."

Marta i Oliwier Szymczakowscy, artyści związani z wrocławską Akademią Sztuk Pięknych

"Obrazy Anny Klozy-Rozwadowskiej tworzą hipnotyczny i niepokojący spektakl, wprowadzający odbiorcę w metaforyczne i metafizyczne kulisy aktu kreacji i przemiany, które są immanentnie zawarte w słyszalnym rytmie upływającego czasu. Kreacja – tworzenie nie jest w jej twórczości pozytywną budującą siłą. Autorka odsłania nieznane, niepokojące, groźne idestrukcyjne potęgi – czasu, przemijania, niepewności i wiary. Świat w twórczości malarki nie jest jednowymiarowy. Jest wsparty na minionych i osłabionych ideach, na onirycznych wizjach i wieloznacznych ruchomych symbolach. Myśl autorki spina różne poziomy znaczeń i różne czasowe wymiary przeczuć, myśli, zdemaskowanych idei, a właściwie śladów po tych ideach, myślach i przeczuciach. Świat wspiera się na rusztowaniach, które kruszą się i rozpadają na naszych oczach, a akt kreacji odsłania swój szkielet, swoje środki i niepewne podłoże.
Obrazy artystki budują nową fizyczną tkankę myśli, uczuć, przeczuć i lęków - tkankę, która jest popękana, krucha, załamana, bliznowata, pocięta, która niepokojąco przerasta treść. Sztuka Klozy-Rozwadowskiej, na pewnym poziomie, przypomina mi twórczość Tadeusza Kantora, który konsekwentnie nie godził się na automatyczne imitowanie życia w sztuce, przedstawianie i odtwarzanie.

To malarstwo cechują mistyczne przemiany i podróże ponad stereotypowymi dualistycznymi wyobrażeniami, wglądy, zatrzymania i tajemnicze przejścia. Przestrzeń w obrazach artystki jest dynamiczna, refleksyjna, żywa, tworzy nowe wymiary i kształty, a główną jej siłą jest zdolność do metamorfozy, wchłaniania ikrzyżowania znaczeń. Twórczość Anny Klozy-Rozwadowskiej to fantastyczna gra abstrakcyjnej, kreacyjnej myśli i organicznej tkanki zapomnienia i rozpadu. Autorka w swojej twórczości zdaje się pytać o to, co ocaleje ze specyficznego, nieustającego aktu kreacji i destrukcji form, których treścią jest nieustannie modyfikowana, płynna myśl."

Marta Januszewska, antropolog, redaktor Coco Magazyn

Jej obrazy można było obejrzeć m.in. w:
Galerii na Nankiera we Wrocławiu, 2005,
BWA Wałbrzych, Zamek Książ, 2006,
Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2006,
Królikarnia, Warszawa, 2006,
BWA Jelenia Góra, 2007.