Studiował w krakowskiej Akademii u Floriana Cynka oraz Konstantego Laszczki (1901-04). W roku 1906 na wystawie zorganizowanej przez Musée du Travail et de Mutualité w Paryżu eksponował dwie rzeźby w kamieniu: Miłosierny Samarytanin oraz Wniebowzięcie Matki Boskiej, a także serię rysunków, za które uzyskał dyplom Grand Prix ze Złotym Medalem i Krzyżem. W latach 1906-1909 pracował jako rysownik w biurze architekta Adolfa Juliusza Stapfa. Następnie podjął studia architektonicznie na politechnice we Lwowie, które przerwał w roku 1915 na wieść o straceniu ojca oskarżonego o działalność antyaustriacką. Po powrocie jako syn skazańca więziony był w Talerhofie koło Wiednia. Po wyjściu z więzienia objął po ojcu pracownię rzeźbiarską, pozłotniczą i kamieniarską w Tarnowie. Rzeźbił głównie w kamieniu figury religijne przeznaczone do kościołów i kapliczek oraz wykonywał rzeźby nagrobkowe, których liczne przykłady znajdują się na cmentarzu w Tarnowie. Prace artysty znajdują się w zbiorach rodziny. Prezentowana praca jest wzmiankowana jako dzieło Antoniego Musiała w nocie biograficznej autorstwa P. Chrzanowskiej w: Słownik Artystów Polskich i obcych w Polsce działających, Wydawnictwo Krąg, Warszawa 1993, (tom V, s. 677). Odlew tejże rzeźby w metalu sprzedany został na naszej 78 aukcji (poz. kat. 107).