Malarstwo Dominiki Makowskiej oscyluje między tradycją malarstwa figuratywnego nasyconego stylizacją groteski, teatralnością a współczesnymi tendencjami malarstwa realistycznego, ujmowanego schematycznie (tworzenie znaku dla postaci). Pomiędzy tymi wartościami, Makowska tworzy nową jakość malarską, odwołując się do tradycji a jednak obrazując współczesnym komunikatem plastycznym. Na szczególną uwagę poza tematem kobiecości, dialogu między kobietą a mężczyzną, życiem codziennym, zasługuje ruchliwość tych obrazów, wyrafinowana konstrukcja, żywość kolorów niosących symboliczne znaczenie. Środki wyrazu, zastosowane przez artystkę tworzą dystans do tematu nadając mu lekkość i umowność. Malarstwo traci charakter dramatyczny na rzecz radości, lekkości. Jest zapisem nostalgii za światem barwnym i świątecznym. Cyt. za. Dariusz Mlącki, Dominika Makowska. Malarstwo. Katalog wystawy w Łazienkach Królewskich, grudzień 2003. Malarska ma na swoim koncie kilka wystaw indywidualnych w Warszawie (2001, 2002, 2004), Rajszewie (2002) oraz w Krakowie (2003).