Malarz, marszałek Polski, jeden z najwybitniejszych polityków II Rzeczypospolitej. W latach 1905-1912 studiował malarstwo w krakowskiej ASP u Leona Wyczółkowskiego, Teodora Axentowicza i Józefa Pankiewicza. Jednocześnie studiował na Wydziale Filozoficznym UJ, ukończył także austriacki kurs oficerów rezerwy oraz szkolenie oficerskie prowadzone przez Związek Strzelecki. Był współtwórcą Związku Walki Czynnej i Drużyn Strzeleckich. Używał wówczas pseudonimu "Śmigły". W okresie I wojny światowej w zastępstwie J. Piłsudskiego dowodził I Brygadą Legionów. Był Komendantem Głównym Polskiej Organizacji Wojskowej. W latach 1918-1921 - w randze generała dywizji - dowódcą Okręgu Generalnego WP w Lublinie, a następnie w Warszawie i w Wilnie (jako inspektor armii). Pełnił funkcję ministra wojny w rządzie I. Daszyńskiego, wykazał się wybitnymi zdolnościami operacyjnymi podczas wojny bolszewickiej, dowodząc kontrofensywą znad Wieprza. W 1935 r., po śmierci J. Piłsudskiego, został mianowany Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych. Edward Rydz zajmował się malarstwem w okresie studiów i bezpośrednio po ich ukończeniu. Tworzył niewielkie, ekspresyjne krajobrazy (często o motywach tatrzańskich i podhalańskich), zdecydowane w kolorystyce i wyraziste w rysunku. Zaznaczał się w nich wpływ zarówno postimpresjonistycznego realizmu "szkoły Stanisławskiego", jak i kolorystycznych poszukiwań Wyczółkowskiego i Pankiewicza. Można przypuszczać iż większość z nich powstała podczas organizowanych przez ASP wyjazdów plenerowych. Jak się zdaje, w późniejszym okresie pochłonięty działalnością wojskową i polityczną marszałek, całkowicie zarzucił działalność artystyczną aż do czasu internowania w Rumunii, kiedy ponownie wrócił do malowania pejzaży. Jego prace z okresu przed I wojną światową znajdują się w zbiorach MNK i MNW oraz w kolekcjach prywatnych. Po roku 1918 kontakty E. Rydza-Śmigłego z Podhalem były sporadyczne - wiadomo że w styczniu 1937 r. był on na odpoczynku w Kościelisku, mieszkając w dawnym domu Dłuskich (tzw. Willi z odrzewia, nazywanej też Dworkiem Prezydenckim na pamiątkę pobytu tamże prezydenta Mościckiego). Podczas tej wizyty odbył kilka wycieczek w góry, wsparł też prywatną dotacją fundusz budowy Podhalańskiego Domu Ludowego. W latach 1938-1939 jego imię nosiła obecna ul. Bronisława Czecha w Zakopanem.