Pejzażysta, portrecista. Uczeń Riepina i Wereszczagina, dyplom akademii uzyskał w 1897 r. Następne lata do 1913, to „okres ukraiński” w twórczości Wachruszowa; początkowo zajmował się głównie malarstwem monumentalnym i portretem, a w l. 1908-1913 także pejzażem. Osiadł pod Wołogdą, skąd pochodził. W tamtejszym muzeum dwukrotnie organizowano wystawy jego dorobku (1962, 1999), tamże ukazała się drukiem monografia twórczości Wachruszowa (1960).