Fortunata Obrąpalska to wybitna postać polskiej fotografii. W jej twórczości spotyka się wiele, często sprzecznych ze sobą wątków. Z jednej strony fotografia piktorialna, realizowana pod wpływem Jana Bułhaka, z którym poznała się przed II wojną światową, z drugiej surrealizujący eksperyment oraz socrealizm. Jest autorką słynnego cyklu Dyfuzja w cieczy z 1948 roku, który został doceniony za łączenie walorów dokumentalnych i artystycznych. Po wojnie, razem z mężem, również fotografem, osiadła w Poznaniu. Po bardzo interesującym epizodzie socrealistycznym, poświęciła się fotografii przyrodniczej i pracowała dla Akademii Rolniczej w Poznaniu realizując jednocześnie swój własny, artystyczny cykl poetyckich i tajemniczych fotografii roślin.