Początkowo uczyła się rysunku w Szczecinie u malarza Petera Schmidta. W latach 1805 - 11, przebywając w Berlinie u brata Karola Fryderyka, miniaturzysty i litografa, studiowała u Gottfrieda Wilhelma Volkera, sławnego wówczas malarza kwiatów, dyrektora fabryki porcelany i profesora akademii w Berlinie. W 1811 roku przeniosła się do Warszawy. Zawodowo zajęła się malarstwem po śmierci męża w 1819 roku. Fachowych rad udzielał jej brat Karol Fryderyk, od 1822 roku stale mieszkający w Warszawie i Antoni Brodowski. Zajmowała się także pracą pedagogiczną. Początkowo dawała prywatne lekcje, a w latach 1824-33 prowadziła pierwszą szkołę malarstwa i rysunku dla kobiet w Polsce. Uczestniczyła w wystawach warszawskich 1821-45 (medal brązowy w 1821 roku, medale złote w 1823 i 1825 roku, pochwała w 1828 roku). Malowała - olejno, akwarelą, rzadziej gwaszem - dekoracyjne martwe natury na wzór holenderskich, komponowane z kwiatów i owoców oraz niekiedy portrety w otokach kwiatów (m. in. Portret Jana Kochanowskiego przemalowany z portretu cesarza Aleksandra I w Muzeum w Czarnolesie).