W latach 1872-1875 studiował w ASP w Krakowie u F. Szynalewskiego i W. Łuszczkiewicza. W latach 1877-1879 uczęszczał do pracowni J. Matejki, a lata 1876 -1877 spędził w Ecole des Beau –Arts w Paryżu, gdzie uczył się u E. Lehmanna. Wiele podróżował był m.in. we Włoszech, Monachium, a w 1884r. wyjechał jako rysownik na wyprawę do Turcji, organizowaną przez K. Lanckrońskiego. Do Krakowa powrócił w 1893r., gdzie w latach 1896-1900 oraz 1910-1921 pełnił funkcję profesora ASP. Lata 1914-1915 spędził w Wiedniu. W 1916r. powrócił na stałe do Krakowa. Początkowo tworzył wiejskie sceny rodzajowe, nawiązujące do twórczości J. Słowackiego i A. Grottgera. Wykonał wiele realistycznych obrazów o tematyce związanej z polską martyrologią po powstaniu styczniowym, które charakteryzowały się brunatnym, monochromatycznym kolorytem. Ok. 1890r. zwrócił się do symbolizmu, tworząc odrębny styl, łączący baśniowość i realizm. W obrazach tych pełnych nastroju smutku, powracają metaforycznie ujęte treści patriotyczne i mistyczne. Malował tez portrety i autoportrety, również o wymowie alegoryczno-symbolicznej. Jego twórczość zalicza się do najwybitniejszych zjawisk nowoczesnej sztuki polskiej.