W latach 1905 - 1914 odbywał studia w krakowskiej ASP u L. Wyczółkowskiego, J. Mehoffera i J. Pankiewicza, nastepnie studiował w Paryżu. W 1912 roku debiutował w Krakowie i w Warszawie.
Bocheński malował olejno i akwarelą portrety, kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury oraz obrazy o tematyce religijnej. Uprawiał również grafike i rysunek. Nieliczne wzmianki krytyczne podkreślają wartości kolorystyczne jego malarstwa, patetyczność i liryzm oraz pewne pokrewieństwo z postimpresjonizmem.
W 1929 odnazczony medalem brązowym na Powszechnej Wystwie Krajowej w Poznaniu. Liczne prace artysty znajdowały się do 1939 w zbiorach prywatnych i państwowych. Bocheński zajmował się również krytyką artystyczną.