„Bywa Picassem, kiedy jedną kreską rysuje akt, albo rzuca na papier erotyczny „barani taniec", Dubuffetem kiedy inspirując się afrykańską rzeźbą kultową, piętnuje deseczki kuchenne czarnym geometrycznym wzorem albo gdy ujmuje w rytmiczne romby „Dwóch mnichów". Czasem jest też Wolsem, gdy jego kreska staje się nerwowa, filigranowa, jakby wbrew sobie układała się w sensy i całości. Jego pejzaże z krainy jezior to odpowiedź na „abstrakcję konkretną" Leona Tarasewicza, nie tylko dlatego, że pruski artysta redukując środki wyrazu ukazuje równie współczująco krajobraz północnej Polski, jak tamten białoruski malarz urodę wschodnich jej dzisiejszych kresów, podobna jest też idea wyjścia w malarstwie pejzażowym poza dwa wymiary: Tarasewicz wypełnia krajobrazem wnętrza, pokrywając malunkiem kilka ścian. Pruski daje krajobrazowi zastępczy, równoległy byt w przedmiocie - rura, blok, masywna tablica polichromowane domysłem, sugestią, nalotem pejzażu. Minimalizm artysty to nie sposób na osiąganie artystycznego celu, to wartość autoteliczna, w pejzażach mazurskich osiągająca pełną jedność przekazu i atmosfery - jakżeż lepiej uchwycić ciszę, spokój i ascetyczną szarość zamglonego jeziora, rysującej się szuwarami i trzcinami wyspy, niezdecydowanie domyślnej linii brzegowej? Trzeba właśnie ukazać swoją niepewność co do ich trwania, zwłaszcza co do ich formy, uchwytności i ujmowalności w formuły i postacie. On już dawniej pokazywał to wahanie, które właściwe jest metodologicznemu sceptykowi: „może jest? może nie jest? może tak, a może inaczej, co na pewno j e s t, to moje wątpienie w oczywistość sposobu, w jaki Wy to widzicie, w jaki postrzegacie mnie, moją sztukę, nasz bez wątpienia piękny świat !”.
Piotr Olszówka

STANISŁAW TABISZ - TWÓRCZE POSZUKIWANIA JANA PRUSKIEGO

      " Typ twórczości Jana Pruskiego wykracza poza klasyczne rozumienie malarstwa. Polega to między innymi na nietypowym oddziaływaniu i zaskakującym manifestowaniu konwencji jako struktury formalnej, którą dopiero trzeba przekształcić. Nie są to działania zupełnie oderwane od jakichkolwiek postępowych zjawisk w sztuce minionego, XX wieku, a raczej są bliskie pewnym nurtom malarstwa materii z predylekcją odrywania się od tradycyjnej, konwencjonalnie rozumianej i traktowanej płaszczyzny malarskiej (iluzyjnej lub dosłownej). W ten sposób proces twórczy jest efektem dążenia w stronę obiektu artystycznego, który bardziej staje się przedmiotem, fetyszem, totemem jakiejś plastycznej idei, aniżeli obrazem oprawionym w ramy.

          Takim typowym dla Pruskiego zabiegiem formalnym jest zwijanie pejzażowej powierzchni obrazu w rulon, który to pejzaż wtedy nabiera zupełnie innej jakości, zajmując fizyczną przestrzeń niczym rzeźba. W ten sposób staje się przedmiotem, obiektem, czymś, co każe się nam zastanowić nad pojemnością konwencji malarskiej, iluzji malarskiej na płaszczyźnie, wartości typowo malarskich pozbawionych tejże iluzji oraz nad usilnymi poszukiwaniami nowego języka w sztuce, również w malarstwie.

         Jan Pruski lubuje się w powierzchniach zadrapanych, bogatych w różnego rodzaju faktury, kreślonych czy żłobionych spontanicznie arabeską ostrych linii. Linia stanowi dla  artysty elementarny środek wyrazu. Nawet wtedy, kiedy maluje pędzlem jakieś frywolne i groteskowe postacie, to określa grubymi liniami ich zdeformowane kształty i sygnalne elementy jakiegoś otoczenia. Linia pojawia się również jako wyznacznik i sposób określania znaku i jego formy geometrycznej lub jako niespokojna zadra, efekt impulsywnego gestu, wewnątrz jakiejś ciemnej lub jasnej plamy.

Ważniejsze wystawy indywidualne i zbiorowe:
2006
– „Ermland ist der Liebe wert! Kochajmy Warmię!” – Gelsenkirchen, Niemcy
– “Nowe Pokolenia Pamięci” – BWA Olsztyn, Galeria Państwowego Muzeum STUTTHOF w Sztutowie

2005
– „Culture at a crossing” - Farum Kulturhuset, Farum, Dania
– Galeria “Labirynt, Kraków
– Galeria u Hipolitów, Kraków;
– wystawa zbiorowa -Galeria Państwowego Muzeum STUTTHOF w Sztutowie;

2004
– wystawa indywidualna – „NOVA POLSKA” - „Między pejzażem a formą” – Paryż

2003
– wystawa indywidualna - "Galery 69" - Dorotowo
– ,,Jan Pruski i Przyjaciele" (Franz Kunzel, Jurgen Huber) - Kunstverein ,,Graz" - Regensburg
– wystawa indywidualna - ,,Między pejzażem a formą” - Galeria ,,Rynek" MOK - Olsztyn
– wystawa indywidualna - ,,Białe" - Galeria ,,Garaż" MM. Pileckich - Olsztyn
– wystawa indywidualna - ,,Obiekty pejzażowe" - ,,Galery 69" - Dorotowo

2002
– wystawa indywidualna - Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Olsztynie
– wystawa indywidualna - Galeria M. M. Pileckich - Olsztyn
– udział w ,,VII Biennal of Graphics of the Baltic Sea Countries" - Kaliningrad State Art Gallery
– wystawa indywidualna - Galeria ,,Obora" - Glotowo
– wystawa poplenerowa - Galeria ,,Obora", Glotowo
– udział w wystawie ,,Grafika Polska" na VII Biennale grafiki Krajów Nadbałtyckich Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie

2001 – wystawa indywidualna ,,Instytut Polski" Sztokholm
1997 – ,,Plastyka na Warmii i Mazurach w II poł. XX w." BWA OLSZTYN;

1996
– ,,Europaische Grafik - Skulptur", Art Club, BURGWEDEL (Saksonia) ;
– ,,Polnische Kunstler in Deutschland 1991-1996" Willy Brandt-Haus - BERLIN-KREUZBERG

1995
– wystawa indywidualna ,,Galerie des Polnischen Kulturinstituts" BERLIN;
– ,,Kunst aus Polen" - BURGWEDEL /Niemcy/;

1994
– ,,Polsko-Niemieckie Dni Sztuki" - Galeria-Zamek RESZEL;
– ,,An der Stadtmauer", Stypendysci 1994, BERNAU (Brandenburgia) ;
– ,,Dipol 94" Rzeźba, ,,Brecht-Haus", BERLIN - KREUZBERG.

Sympozja:
2002 – ,,Polsko - niemieckie sympozjum artystyczne", Dobre Miasto.
1995 – Internationales Kunstlersynposiuin ,,UBER ALLE GRENZEN 95": ODERBRUCKE - Glindow /Brandenburgia/ - rzeźba i ceramika.
1994 - Sympozjum Rzeźbiarskie ,,DIPOL" - Berlin.

2006 – otrzymuje roczne stypendium twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego;
2005 – otrzymuje odznakę honorową „Zasłużony Dla Kultury Polskiej”.