Studiował we Francji w pracowni prof. Souverbie, w Ecole Nationale des Beaux Arts w Paryżu (1945), a po powrocie do Polski kontynuował je w pracowni prof. E. Wasilkowskiego, w poznańskiej PWSSP (1947 - 1950). Najbardziej twórczy i aktywny okres jego działalności to koniec lat pięćdziesiątych i lata sześćdziesiąte, kiedy zdobył sobie pozycję jednego z czołowych, przedstawicieli tzw. abstrakcji aluzyjnej. W drugiej połowie lat 70. artysta diametralnie zmienił swój "image", powracając do malarstwa przedstawiającego. Był jednym z pierwszych uczestników Międzynarodowych Plenerów Koszalińskich i Spotkań Plastyków i Naukowców w Osiekach (1963, 1964). Uczestniczył w licznych wystawach i konkursach, zdobywając liczące się nagrody (m. in. w 1976 r. w Salon International Paris-Sud).