Malarz, scenograf. Jeden z najbardziej twórczych i wybitnych artystów lat trzydziestych. Ukończył Szkołę Rysunkową u prof. J. Kausika; w 1923 Wyższe Kursy Pedagogiczne dla Nauczycieli Rysunku u prof. K. Tichego, oraz studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni prof. M. Kotarbińskiego. Równocześnie uczył się w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie. Po powrocie ze stypendium we Francji podjął współpracę z M. Szczuką i H. Stażewskim w Praesensie. Jego malarstwo charakteryzuje dynamizm, sentyment, szczerość, głęboka barwa, w przewadze tonów brunatnych, rozświetlonych pociągnięciami błękitów, ugrów i wielorakich czerwieni. Był pejzażystą; czułym wobec nastrojów, poddającym się urokowi natury. Wystawiał m.in. w salonie "Ładu" w Warszawie, Salonie IPS-u, na Wystawie Okręgu Warszawskiego ZPAP, wraz z Grupą "Powiśle" oraz na Międzynarodowej Wystawie Scenografii w Nowym Jorku. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie oraz MKiS.