Malarz, rysownik, karykaturzysta. W latach 1920-24 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jednocześnie kształcił się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, ucząc się malarstwa u samego W. Weissa i grafiki u J. Wojnarskiego (w latach 1920–26). Należał do grupy artystycznej Zwornik, brał udział w jej wystawach. Zajmował się malarstwem, rysunkiem, ilustracją i plakatem. Jako karykaturzysta debiutował w roku 1928 w „Kurierze Literacko-Naukowym”, będącym dodatkiem do „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”. W latach 1930-39 współpracował z tygodnikiem satyrycznym „Wróble na Dachu”. W roku 1939 znalazł się we Lwowie, gdzie rysował do pism: „Czerwony Sztandar”, „Krokodyl na Zachodniej Ukrainie” oraz „Perec”. Po zajęciu miasta przez Niemców musiał się ukrywać. W roku 1945 zamieszkał w Krakowie. Nawiązał współpracę z „Dziennikiem Polskim” i tygodnikiem „Przekrój”, na łamach którego co tydzień zamieszczał cykl rysunkowy August Bęc-Walski. W latach 1946-50 i 1956-57 jako korespondent prasy krakowskiej przebywał w Paryżu, gdzie pracował dla „Gazety Polskiej”. Po powrocie do kraju osiadł w Warszawie. Stale współpracował z tygodnikami „Świat”, „Mucha”, której był kierownikiem artystycznym oraz „Szpilki”, gdzie ukazywał się jego cykl Telemodele, prezentujący karykatury osób znanych z telewizji. Odbył liczne podróże zagraniczne. Uczestniczył we wszystkich ważniejszych wystawach karykatury w kraju (m.in.: Wystawa Karykatury Polskiej, Warszawa 1953; Polskie Dzieło Plastyczne w XV-lecie PRL, Warszawa 1961; Ogólnopolska Wystawa Satyry, Łódź 1974; I Ogólnopolskie Triennale Satyry, Łódź 1976; II Ogólnopolska Wystawa Satyry, Warszawa 1977) i za granicą (m.in.: Moskwa, Paryż, Montreal, Sarajewo, Münster, Hanower).