Prowadzi badania w zakresie kreacji artystycznej oraz historii sztuki i kulturoznawstwa. Interdyscyplinarny warsztat naukowy i artystyczny służy jej do podejmowania tematów mocno zakorzenionych w globalnej rzeczywistości. Wśród nich zagadnienia migracji, podróży i powrotu odgrywają istotną rolę. Badania antropologiczne, kulturowe, penetracja
kondycji człowieka oderwanego od swego źródła, władającego obcymi językami, pozostającego w zawieszeniu międzykulturowym i podejmującego próby adaptacji, wyznaczają główne kierunki jej artystycznej metafory. Podejmując zagadnienia globalne w centrum swojego problemu stawia zazwyczaj jednostkę, która w wyniku zaistniałego kontekstu z jednej strony jest wzbogacona z drugiej upośledzona. W tym celu odwołuje się do symboliki protezy, z którą konfrontuje siebie, jako uczestniczkę performancu, ale wyciąga również wnioski ogólne. Zagadnienie to podejmowały akcje z 1998 roku „Ćwiczenia perypatetyczne” i „Ćwiczenia mowy”.  Zainteresowanie czasem w jej działaniach odbywa się na poziomie filozoficznym i formalnym. Analizując pod kontem etnologicznym pradawny aborygeński bumerang, przekształcając go w symbol ciągłego/wiecznego powrotu, konstruuje dzieło z kruchego lanego szkła („Bumerang”, 1999).