Twórczość braci Krzysztofa i Teodora (1654 - przed 1720) Lubienieckich - synów znanego ariańskiego polityka i publicysty Stanisława - powstawała na emigracji i zaliczana jest do kręgu sztuki holenderskiej. Rodzina Lubienieckich - uprzedzając wygnanie w 1658 r. arian z Polski za współpracę z najeźdźcami w okresie „potopu szwedzkiego” - już w 1657 r. wyjechała z kraju do Hamburga, a później do Amsterdamu. Obaj bracia uczyli się najpierw rysunku w Hamburgu u Juriana Stuhra, a następnie malarstwa w Amsterdamie - Teodor u portrecisty i teoretyka sztuki Gerard'a de Lairesse'a, a Krzysztof u malarza scen rodzajowych Adriana Backera. Później drogi braci rozeszły się. Teodor tworzył we Florencji i w Berlinie, gdzie był rektorem Akademii Sztuk Pięknych oraz w Dreźnie, a pod koniec życia powrócił do Polski. Krzysztof osiadł w Amsterdamie na stałe i osiągnął tam znaczne powodzenie jako malarz portretów, scen rodzajowych w stylu Jana Steena i Adriana Backera, a także scen religijnych.