Louis Icart – początkowo kierował swoją drogę życiową w stronę bankowości, potem zmienił zainteresowania w kierunku teatru. W 1907 roku przeniósł się do Paryża, gdzie podjął pracę w firmie produkującej kartki pocztowe. W roku 1908 założył w Paryżu własne atelier. Najpierw drukował gazety i pisma o modzie. W latach 1911-20 powstało kilka jego pierwszych prac, ale najlepszy okres w twórczości artysty to lata 20. i 30. Prace Icarta były eksportowane do Stanów Zjednoczonych i Anglii. Większość wykonanych techniką akwaforty lub suchej igły przedstawia pojedyncze postaci nagich lub półnagich kobiet, choć nie wszystkie mają wymowę erotyczną, co bardziej odpowiadało gustom klienteli francuskiej niż angielskiej czy amerykańskiej. Icart w swoich pracach przedstawia kobiety „nowoczesne” – odziaływujące na zmysły, nasycone również elementem humoru, zamożne Paryżanki, piękne kurtyzany z lat 20. i 30. Ich postacie są często wyidealizowane, włosy ufryzowane zgodnie z modą, oczy mocno podkreślone. Jeśli nie są nagie, noszą skąpą bieliznę lub romantyczne szaty. Czasem pojawiają się zwierzęta: konie, lwy, motyle, bądź jak w prezentowanej przez nas pracy, papugi. Cechą charakterystyczną jest nieostry rysunek. Artysta unika kolorów podstawowych i barw o intensywnym natężeniu. Zwykle dominują dwie lub trzy barwy lub ich odcienie. Tworzył w technice akwaforty, litografii, pastelami, gwaszem a nawet olejnej na płótnie. Większość prac nosi francuskie tytuły, ale amerykańskie galerie i dystrybutorzy, nadawali im często nazwy angielskie.