Od 1998 roku związany jest z poznańską Akademią Sztuk Pięknych, gdzie jako asystent w pracowni sitodruku prof. Mirosława Pawłowskiego zajmuje się grafiką warsztatową. W 2003 roku obronił doktorat.
Realizacje Macieja Kuraka mają często ogromną skalę i wymagają znacznych środków, ponieważ umieszcza on przedmioty, elementy wnętrz lub całe budynki, znane z codziennego doświadczenia, w zupełnie nowych kontekstach. Zdaniem samego twórcy jego strategia artystyczna przypomina nieco praktykę didżejską, polega bowiem na miksowaniu całych obszarów codzienności. Jak sam mówi: „najbardziej interesują mnie takie działania, które potrafią oddziaływać na widza, bez względu na to, czy zdaje on sobie sprawę, że ogląda działania artystyczne, czy nie”.
Kurak przekształca galerie tak, by np lepiej spełniały wymagania zwiedzających. Kompaktuje je do znacznie mniejszych rozmiarów (W skrócie, Warszawa 2006), pod ich podłogą tworzy tajemnicze miejsca służące odpoczynkowi (Dekonstrukcja, Łódź 2002), ustawia w nich hiperrealistyczne manekiny udające zwiedzających pełnych podziwu dla nieistniejących prac (Passe-partout, Poznań 2004), bądź szczelnie wypełnia galerię starszymi ludźmi, którzy uniemożliwiają zwiedzanie rzekomej wystawy (Pojedynek, Poznań 2005). W podobnie nonszalancki sposób Kurak postępuje z wnętrzami mieszkalnymi, tworząc w nich sterylnie białe przestrzenie służące celebracji ładu i porządku (Sweet Harmony, Poznań 2004), zanurza całe budynki pod powierzchnię ziemi eksponując umieszczone na ich dachach anteny satelitarne (Symulacja autentyczności, Zielona Góra 2002), bądź konstruuje domy przypominające modele PRL-owskich mrówkowców, ale o rozmiarach pojedynczego mieszkania (Puszczyka 20b, Warszawa 2007).
Kurak bawi się przyzwyczajeniami widzów, wystawiając je często na poważną próbę. Jego ostatnie projekty opierają się na przemieszczeniach wizerunków i tożsamości miejsc prezentacji sztuki, wchodząc w dialog z tradycyjną „teorią miejsca” ukutą przed laty w legendarnej galerii Foksal przez pionierów polskiej sztuki konceptualnej.
Prace poznańskiego artysty nie traktują przestrzeni ludzkiej aktywności jak jednego, kanonicznego układu. Konstruuje ją jak domino, które można komponować w dowolny sposób, przestrzegając jedynie prostych reguł. W 2005 roku Maciej Kurak zdobył nagrodę główną w konkursie Spojrzenia, a w styczniu zeszłego roku otrzymał Paszport „Polityki” w dziedzinie sztuk wizualnych.