W latach 1986–1991 odbyła studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie — dyplom z malarstwa w pracowni Włodzimierza Kunza z aneksem z tkaniny artystycznej. Uprawia malarstwo sztalugowe i monumentalne, rysunek, tkaninę artystyczną. Miała sześć wystaw indywidualnych, uczestniczyła w wielu pokazach zbiorowych m. in.: „Galeria na Pięterku”, ŚOK, Kraków (1991); Galeria „Strawberry Fields”, Kraków (1992); Galeria Sztuki „TAB”, Kraków (1993), Galeria „Kowalsky”, Bielefeld (1994); „Forum Lebens Art.”, Bielefeld (1994); Triennale Plastyki „Sacrum”, Częstochowa (1994, 1997); Galeria ZPAP, Kraków (1996, 1999).
Po ukończeniu studiów malowała ekspresyjne, niefiguratywne, olejne obrazy o dużych formatach, gdzie zasadnicze znaczenie miały kolor i materia. W 1993 r. zmieniła technikę i skalę swoich dzieł — odtąd maluje temperą na deskach. Materiał, którym się posługuje stanowi integralną część sensu ideowego jej obrazów. Deski, które opracowuje mają kilkadziesiąt, a czasem ponad sto lat. W momencie znalezienia przez artystkę były materiałem odrzuconym, który poprzez działanie w nim został podniesiony do rangi dzieła sztuki. Obrazy Małgorzaty Toborowicz posiadają duże walory estetyczne. Artystka eksponuje urodę starego drewna, latami rzeźbionego ludzkimi dłońmi (np. fragmenty starych wrót), pozostawia pęknięcia i wyżłobienia, które pokryte farbą nabierają symbolicznych znaczeń.