Najpierw pracował w różnych zawodach, potem uzupełniał naukę i zdobywał dyplomy. Był leśnikiem, górnikiem fedrującym pod ziemią, kreślarzem, plastykiem zakładowym w kopalni "Paryż". Po ukończeniu Studium Reklamy w Katowicach, w wieku 30 lat podjął studia w poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom z wyróżnieniem w 1990 r.). Członek ZPAP, TAA, AIAP oraz Stowarzyszenia Pastelistów Polskich.

Uprawia malarstwo, rysunek i rzeźbę. Przekorna, a nawet buntownicza postawa twórcza, podbudowana rozważaniami filozoficznymi, estetycznymi oraz poetyckim piórem, musi przekładać się na niepokorne i mocno zindywidualizowane obrazowanie świata. Niekiedy krytycy zaliczają go do nurtu "art brut", czyli sztuki surowej, przez niektórych mylnie kojarzonej z prymitywną. Ale Grabowski jest wyżej i dalej, art brut to zbyt ograniczająca go kwalifikacja. Swobodnie i zarazem z premedytacją maluje antyakademicko, bo wrażliwość i doświadczenia człowieka współczesnego nie poddają się żadnym wyuczonym, gotowym schematom.

W niepowtarzalny sposób oscyluje pomiędzy abstrakcją a figuracją, tworząc obrazy bardzo ekspresyjne, wielobarwne, zagęszczone. Z żywiołowo powstających, z pozoru chaotycznych kompozycji, wyłaniają się poetyckie i egzystencjalne tematy: "Pogoń za złotym rogiem", "Bastiony chlebodawców", "Flagi bezdomne". Choć nie maluje w manierze realizmu przedstawieniowego, jest bezkompromisowo realistyczny. A to już wyższa jazda.

Miał 18 wystaw indywidualnych, poza Polską m. in. w USA, Kanadzie, Australii, Niemczech.