Urodziła się w rodzinie Pfeifferów, warszawskich przemysłowców. Z fotografią zetknęła się podczas kontynuacji nauki w dwuletnim liceum Fotograficznym w Warszawie. Niemal wszystkie jej fotografie sprzed 1939 roku spłonęły w czasie wojny. Najwcześniejszy, zachowany zbiór to dokumentacja ruin Warszawy. Pod koniec 1945 roku dokumentowała obóz koncentracyjny w Auschwitz a później Wrocław, Jelenią Górę, Kłodzko. Po powrocie do Warszawy aż do połowy lat 70. pracowała w zawodzie fotografki, m. in. w Polskiej Agencji Prasowej. W latach 1953-1974 prowadziła pracownię fotografii w katedrze Architektury Polskiej na Politechnice Warszawskiej.
Od 2009 roku Fundacja Archeologia Fotografii opracowuje archiwum Marii Chrząszczowej.