Maria Czaykowska-Kozicka (Bilcze Królewskie 1878 - 1963) polska malarska. Ukończyła szkołę realną w Przemyślu, tam uczyła się malarstwa u Kwiecińskiego. W 1895 r. wyjechała na cztery lata do Monachium, gdzie studiowała u L.Hertericha i F.Fehra. Po powrocie do Krakowa wstąpiła do szkoły malarstwa i rzeźby dla kobiet, Toli Certowiczówny, gdzie uczył ją Jacek Malczewski. W styczniu 1901 r. została przyjęta do Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Była uczennicą J.Mehoffera i J.Stanisławskiego. Jesienią 1902 r. wyjechała do Paryża, gdzie uczęszczała do École des Beaux-Art, studiując u F.Humberta, L.O.Mersona i A. de la Gandara. Mieszkała i tworzyła w Krakowie, we Wiedniu, Paryżu, Poznaniu i Warszawie oraz we Włoszech. Malowała obrazy rodzajowe, portrety i pejzaże oraz martwe natury.

Wystawiała swe prace w Salonie Krywulta od 1899 r., w Zachęcie w latach 1902-25, w Krakowie w TPSP od 1900 r., we Lwowie w TPSP, w Paryżu w 1920 w Salon des Indépendants i na wystawie Quelques Artistes Polonais w Galerie Barbazanges. Brała udział w wystawach szkoły Toli Certowicz, Koła Artystek Polskich we Lwowie i Stowarzyszenia Artystów Polskich w Krakowie. Była członkiem TZSP. W 1913 r. wzięła udział w Pierwszej Wystawie Niezależnych w warszawskim Salonie Artystycznym. W tym samym roku miała indywidualną wystawę w Zachęcie. Prace w Muzeach Narodowych w Warszawie i Krakowie.