Maria Kwiatkowska (z domu Tarczyńska) urodziła się w Warszawie 14 kwietnia 1927 roku, zmarła we Wrocławiu 13 marca 2000 roku. Do chwili wybuchu II Wojny Światowej mieszkała wraz z rodzicami i młodszym bratem w Bielsku. W roku 1944 wraz z matką, Zofią Tarczyńską, wstąpiła do II Armii Wojska Polskiego, tworzącej się w Rzeszowie. Po wojnie zamieszkała w Jeleniej Górze, gdzie w 1946 roku zdała maturę. W tym samym roku rozpoczęła w Sopocie studia malarskie, które musiała przerwać z braku środków materialnych.
W 1948 roku przeniosła się na stałe do Wrocławia. Tu pracowała przy odbudowie Rynku (fasady kamieniczek, rzeźba Bachusa), Katedry Św. Jana (portale, pomnik Św. Jana Nepomucena) i Gmachu Głównego Uniwersytetu (Aula Leopoldyńska). Przez następne lata rzeźbiła, malowała i wykonywała liczne prace na zamówienia (np. pomnik A. Mickiewicza w Urazie). Wiele swoich obrazów poświęciła tematyce wojskowej. Chętnie malowała konie i sceny batalistyczne inspirowane twórczością Wojciecha i Jerzego Kossaków. Wykonała szereg kopi malarskich tych twórców.