Maria Wąsowicz–Sopoćko urodziła się w Warszawie 1 października 1896 r. Matką artystki była Aniela z Wespańskich, ojcem - Rafał Wąsowicz, artysta malarz, potomek znakomitego rodu Duninów herbu Łabędź. Ród ten posiadał liczne dwory na ziemi opoczyńskiej.

Zamożni rodzice Marii Wąsowicz w swojej warszawskiej kamienicy prowadzili bogate życie artystyczne. Była tam pracownia malarska ojca, a później i samej artystki. W 1925 roku wstąpiła do warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studiowała malarstwo, później grafikę. Był to tez czas wojaży artystycznych po ówczesnej Europie. W roku 1933 uzyskała dyplom za cykl drzeworytów przedstawiających port w Antwerpii. W swoim zawodowym życiu była nauczycielką rysunku, projektantką kostiumów, dekoracji i lalek dla szkolnego teatru. Oprócz pracy zawodowej artystka wystawiała swoje prace w galeriach. Najczęściej były to drzeworyty i akwarele. Wojna pozbawiła ją majątku osobistego, przyniosła śmierć ukochanych osób: ojca i nastoletniego syna. Wówczas straciła też swoje prace artystyczne.

W powojennej Polsce artystka malowała akwarele dokumentujące etnograficzne portrety typów ludowych z różnych regionów kraju, m.in. z opoczyńskiego, łowickiego czy kurpiowskiego. Prace te były wystawiane w wielu miastach Polski. Zmarła 27 lipca 1987 roku w Warszawie.