Studiował w latach 1921-23 na Wydziale Sztuk Pięknych USB w Wilnie pod kierunkiem F. Ruszczyca, a od 1927 w ASP w Krakowie. W 1929 zamieszkał w Gdańsku, żywo uczestnicząc w miejscowym życiu artystycznym. Pierwszą wystawę indywidualną miał w 1934, w tym też okresie rozpoczął działalność recenzenta i publicysty. Po kampanii wrześniowej 1939 roku był więziony w Oflagu, gdzie portretował współwięźniów i prowadził kursy rysunku i matematyki. W okresie 1945-46 przebywał we Włoszech, po czym osiadł na stale w Anglii. Założył i prowadził Polską Szkołę Malarstwa w Londynie, w której pielęgnowano tradycje Wydziału Sztuk Pięknych USB w Wilnie. Był dożywotnim prezesem Zrzeszenia Plastyków Polskich w Wielkiej Brytanii; prowadził działalność pedagogiczną, uprawiał publicystykę artystyczną. Podejmował chętnie tematykę religijną, zwłaszcza w późnym okresie. Był laureatem wielu nagród, m. in.: im. A. Jurzykowskiego (USA) i Garb Prize (W. Brytania). Jego prace znajdują się w kościołach i kaplicach londyńskich, muzeach w Warszawie, Gdańsku, Krakowie.