Studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej (dyplom w 1958 r.) oraz rzeźbę na Akademii Sztuk pięknych w Warszawie (dyplom w pracowni profesora Mariana Wnuka w 1963 r.). Wykonywał zawód architekta i urbanisty.
Brał udział w plenerach rzeźbiarskich w Białowieży, Hajnówce, Bolesławcu, Ćmielowie, Opocznie, Suchedniowie, Orońsku i innych. Rzeźbił głównie w drewnie, szamocie i kamionce.
Prace plenerowe w drewnie to prezentowane na wystawie „Interferencje”, „Dziewanna”, „Sprzężenie zwrotne” i cykl ”Wiry”.
Z szamotu powstały „Groteski”, „Maski”, „Głowy”, oraz formy kompozycji rzeźby ogrodowej.
Z kamionki wykonał cykle „Głów”, „Zjawy”, „Zwiastowanie”, „Madonny”, „Piety”, „Macierzyństwo” oraz torsy i szkice baletnic.
Tworzył ze srebra unikatową biżuterię.
Poszukiwania artystyczne obejmowały wiele innych dziedzin, których plonem są m. in. liczne szkice i rysunki oraz świetliste akwarele i pastele.
Projektował wyposażenie wnętrz, w tym kościelne.
Brał udział w wystawach zbiorowych i indywidualnych.
Jego prace znajdują się w zbiorach muzeów w Opolu, Warszawie, Białymstoku i w zbiorach prywatnych.