Nan Goldin zaczęła fotografować w 1968 roku, w wieku 15 lat. Jej pierwsza indywidualna wystawa odbyła się w 1973 roku w Bostonie - artystka pokazała na niej fotografie z wizyt w gejowskich i transseksualnych wspólnotach, do których wprowadził ją przyjaciel David Armstrong. Pierwsze fascynacje barwnym środowiskiem LGBTQ stały się najważniejszym motywem jej twórczości, który powielała przez kolejne lata. Po ukończeniu studiów przeprowadziła się do Nowego Jorku. Tam zaczęła dokumentować scenę muzyki post punk i new wave, subkulturę post-stonewall końca lat 70. i początku 80. oraz nocne życie miasta. Głównymi tematami jej wczesnych prac są: miłość, życie codzienne, seksualność, płeć. Często dokumentowała również kobiety patrzące w lustra, dziewczyny w łazienkach, drag queens, stosunki seksualne, ludzkie obsesje i uzależnienia. Zdjęcia często przedstawiają życia prywatne bliskich jej osób. Prace po 1995 roku obejmują szeroki zakres tematyki: od wspólnego projektu książki z japońskim fotografem Nobuyoshi Araki, poprzez panoramy Nowego Jorku, krajobrazy, osoby pływające w wodzie, dzieci, rodzicielstwo i życie rodzinne. Prace Goldin najczęściej prezentowane są w postaci pokazu slajdów, często pokazywane na festiwalach filmowych.