Sabina Woźnica jest artystką o wyraźnie wytyczonej drodze twórczej. Jej twórcza aktywność, umotywowana głębokim przeżywaniem własnej duchowości oraz bolesnych problemów współczesnego świata w ich wymiarze etycznym, zasadza się na eksplorowaniu indywidualnej i zbiorowej podświadomości, czerpiąc z niej wizje senne, archetypowe obrazy i symbole.  Zarazem twórczość  ta uwikłana bywa w kontekst słowa, inspiracją dla niej są często teksty literackie lub filozoficzne. Centralnym obszarem działań artystki jest malarstwo - nawet wówczas gdy wkracza ona w dziedzinę performansu lub instalacji, to obraz staje się rezultatem prezentowanych akcji, bądź jawi się jako rdzeń eksponowanych obiektów. Inaczej niż w malarstwie, w grafikach, stanowiących odrębny nurt tej twórczości, przekaz dąży do uproszczenia, niekiedy wręcz plakatowej skrótowości, dobrze korespondującej z lapidarnością form wywiedzioną z najlepszych tradycji ekspresyjnego drzeworytu.

Ekspresjonizm - rozumiany szeroko - to termin, którym można ująć całą twórczość Sabiny Woźnicy. W malarstwie początkowo mieliśmy do czynienia z ekspresyjną figuracją, jak w najważniejszym dla tej fazy cyklu obrazów inspirowanych powieściami Gabriela Garcii Marqueza. Nie ilustracji, bo te pozostają zawsze w instrumentalnej zależności od tekstu. Tutaj natomiast mamy do czynienia z rzadkim, i już przez to cennym przykładem malarstwa wkraczającego w świat literackiej fikcji, a jednocześnie zachowującego swą autonomię. Przejście od malarstwa figuratywnego do abstrakcji dokonało się u Sabiny Woźnicy w cyklu Człowiek i natura. Miejsce konkretnych motywów krajobrazowych zajmowały tu stopniowo swobodne układy przejrzystych, lekko kładzionych plam, a tematem stawała się sama przestrzeń i wypełniające ją żywioły.

W cyklu  Podziemny świat psyche przestrzeń zewnętrzną zastąpiła wewnętrzna. Tu, a także w późniejszych cyklach, mamy już do czynienia z najbardziej charakterystycznym dla artystki malarstwem osadzonym w tradycji abstrakcji ekspresyjnej, malarstwa materii i informelu (choć czasem i tutaj pojawiają się elementy przedstawieniowe). Z obrazów emanuje energia szerokiego gestu, spontanicznego, a jednocześnie pewnie określającego rozmieszczenie mas kompozycyjnych w klarownie zdefiniowanej malarskiej przestrzeni. Fakturę farby wzbogacają chropowatości dodanych „obcych” materii - popiołu, zwęglonego drewna czy drewnianych wiórów. Faktury nie dominują jednak nad kolorem, przeciwnie jego działanie jest tu pierwszoplanowe, często oparte na zestawieniu barw stłumionych i dźwięcznych. Jednocześnie, jak już wspomniałem, jest to malarstwo w wyjątkowo wysokim stopniu nasycone przekazem. Nie jest on czymś „dodanym”, lecz wynika z samej istoty metody twórczej Sabiny Woźnicy zasadzającej się - jak sama to ujmuje -  na bezpośrednim związku stanów psychicznych z następującą symultanicznie z nimi wizualizacją. Rezultatem jest wyróżniająca to malarstwo energetyczna intensywność. Myślę, że tak obiecująco rozwijająca się twórczość zasługuje na regularne prezentacje galeryjne i kuratorską opiekę.

Leszek Danilczyk - historyk i krytyk sztuki

Indywidualne działania i projekty w przestrzeni publicznej:
2017 - performance Ptak wody i ognia, Palazzo Ca'Zanardi, It’s Liquid Group, Międzynarodowy Festiwal Anima Mundi, Wenecja;
2014 - performance Generator idei - z Yedda Chun-yu Lin, Kunstraumprojekte Ewigkeitsgasse, Wiedeń;
2013 - performance Generator idei, andel's, Kraków;
2011 - akcja malarska 10 marca - Wolny Tybet! - wspólne malowanie flagi, Wolny Tybet - dokument z performance’u, Kino 13, Fundacja Pauza, Kraków;
2010 - akcja podczas spotkania z XIV Dalajlamą, Hala Stulecia, Wrocław -Wolny Tybet!; akcja nad brzegiem Wisły, Tyniec k/Krakowa.


Wybrane indywidualne wystawy:
2016 - Wszystkie odcienie dni i nocy, Polski Dom Aukcyjny - Wojciech Śladowski, Kraków; Orient-Occident, Galeria Floriańska 22, Kraków;
2014 - Generator idei - Collegium Maius na Ewigkeitsgasse, Kunstraumprojekte Ewigkeitsgasse, Wiedeń;
2013 - Generator idei - andel’s Hotel, Kraków; Podziemny Świat Psyche. Inicjacje, MOS - Małopolski Ogród Sztuki, Kraków;
2012 - Rzeczywistość i fikcja, Instytut Cervantesa, Kraków;
2009 - Człowiek i natura, Galeria Piętro Wyżej, Centrum Kultury im. K. Bochenek, Katowice; Szkice z natury, Galeria Promocyjna, Centrum Sztuki Współczesnej Solvay, Kraków;
2006 - Rzeczywistość i fikcja z okazji obchodów Dni Gabriela Garcii Marqueza, organizowanych przez Ambasadę Kolumbii, Teatr Powszechny, Warszawa; Rzeczywistość i fikcja, Galeria Biblioteki Śląskiej, Katowice;
2005 - Sto lat samotności, Galeria Lamelli, Śródmiejski Ośrodek Kultury, Kraków;
2004 - 10 stopni urzeczywistnienia, Galeria 5, Centrum Kultury im. K. Bochenek, Katowice; Dwa pejzaże, Galeria Stara Kordegarda, Łazienki Królewskie, Warszawa;
2002 - Miasto widzialne lecz niewidziane. Warszawa -Londyn-Bombaj, Galeria Towarzystwa Przyjaciół Sztuki TPSP Pałacyk, Warszawa.

Wybrane wystawy zbiorowe:
2017 - Mały Format, Galeria Raven, Kraków;
2016 - II Salon Zimowy ZPAP, pałac Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, Kraków;
2015 - wystawa grafiki, Parlament Europejski Cours des Comptes Gallery1, Luksemburg; I Salon Zimowy ZPAP, pałac Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, Kraków;
2013 - Nowi członkowie ZPAP-u, Galeria Pryzmat, Kraków;
2004 - Tu i teraz, Galeria Katarzyny Napiórkowskiej, Warszawa;
2003 - Mistrz i uczeń, Galeria Ars Polonia, Warszawa; Profesorowie i studenci Europejskiej Akademii Sztuk, Pałac Prezydencki, Bukareszt, Rumunia

2006 - stypendium Marszałka Województwa Śląskiego za działalność w dziedzinie kultury

2000 - laureatka stypendium i nagrody im. Tadeusza Kulisiewicza