Sally Mann urodziła się w 1951 roku w Lexington, w stanie Virginia. To istotne, bo artystka konsekwentnie odwołuje się do swoich korzeni. Od lat siedemdziesiątych XX wieku fotografuje amerykańskie Południe, tworząc serie portretów, cykle zdjęć architektury, krajobrazów i martwej natury. Największą popularność przyniosły jej kameralne portrety członków rodziny: dzieci i męża oraz sugestywne widoki krajobrazów rodzinnych stron. Podejmując te, zdawałoby się, tradycyjne tematy, Sally Mann tworzy prace o wyjątkowym nastroju: w niepokojącym, naprawdę intymnym zbliżeniu, objawia nam się to, co każdemu jakoś najbliższe: rodzina i ziemia.

Już od pierwszej wystawy w 1977 r. dzieła Sally Mann wzbudzały równocześnie zachwyt i kontrowersje. Ukazują m.in. nagie ciało, dziecięcy erotyzm, a także rozkład i śmierć, choć sposób ich ujmowania daleki jest od wszelkiej gwałtowności.

Fotografka najczęściej używa klasycznych technik, aparatów wielkoformatowych; odbitki wykonywała w technice platynotypii i bromoleju (choć nie stroni również od koloru). Od połowy lat 90. zaczęła posługiwać się techniką mokrego kolodionu i związane z nią techniczne skazy weszły od tej pory na stałe do języka artystki. Zdjęcia przypominają mieszankę fotografii z malarstwem czy nawet rzeźbą.

Najważniejsze cykle Sally Mann wydane w albumach to At Twelve: Portraits of Young Women (1988), Immediate Family (1992), Still Time (1994), Mother Land. In What Remains (2003), Deep South (2005), Proud Flesh (2009), Flesh and Spirit (2010). Zdjęcia Sally Mann były pokazywane na licznych wystawach indywidualnych, znajdują się w najważniejszych kolekcjach prywatnych oraz muzealnych na świecie.