Jest taka miejscowość w Beskidzie Żywieckim otoczona od zachodu masywem Skrzycznego-Klimczoka, bardziej od południa masywem Baraniej Góry, od północy zaś masywem Magurki, od południowego wschodu rozległą dolinę zamyka Beskid Wysoki z majestatyczną Babią Górą i kopą Pilska. Środek tej wolnej przestrzeni zdobi korona Tatr – widocznych wtedy, gdy chłodny i mocny wiatr od wschodu oczyści horyzont. I tu, na tej położonej w środku pomiędzy zielonymi, pochylonymi ze staroci grzbietami Beskidów, urodził się i wyrastał Sebastian Kubica. Tu zamieszkał na stałe. Miejsce urodzenia – nieodległy żywiecki szpital. Bo tak każe dziś nowa tradycja.

Mała wiejska szkoła i słynne Liceum Sztuk Plastycznych na zamku Sułkowskich w Bielsku-Białej to pierwsza odsłona jego edukacji. Studia na katowickim Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie dały początek drodze do opisania swojego świata na chropowatych powierzchniach drewnianych klocków drzeworytu wzdłużnego u Prof. Romana Staraka. Dalsze szlifowanie talentu młodego gniewnego artysty następowało w pracowniach rysunku i malarstwa szczególnie pod kierunkiem prof. Ireneusza Walczaka. Główny ciężar zmagań z utalentowanym studentem przejął wybitny plakacista prof. Roman Kalarus - to w jego pracowni Sebastian okrzepł jako samodzielny przyszły zdobywca znaczących trofeów w tej trudnej sztuce mówienia bliźniemu prawdy poprzez intensywny kolor, ostry kontur rysunku wpisany w płaszczyznę papieru.