Stanisław Korzeniewski był malarzem związanym głównie ze środowiskiem monachijskim, większość życia spędził nad Izarą, choć kilkakrotnie przyjeżdżał do Polski na dłużej. Studia artystyczne rozpoczął prawdopodobnie jeszcze w Polsce, natomiast w 1895 r. wstąpił do monachijskiej ASP, gdzie kształcił się do ok. 1900 r. pod kierunkiem K. Rauppa. W 1903 r. wstąpił do Kunstvereinu; był także członkiem Münchener Künstler-Genossenschaft. Po wybuchu I wojny światowej ze względu na swą polityczną działalność musiał opuścić Monachium. Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Za zakończeniu działań wojennych powrócił do Monachium.Prowadził aktywne życie artystyczne. Przyjaźnił się ze Stanisławem Przybyszewskim (w MNW znajduje się portret Przybyszewskiego jego pędzla). Brał żywy w polskim ruchu wystawienniczym; prezentował swe prace z warszawskim TZSP, Salonie Krywulta, lwowskim i krakowskim TPSP oraz w Poznaniu. Wielokrotnie wystawiał - przede wszystkim w Monachium, Berlinie, a także w Warszawie (Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Salon Krywulta), Lwowie, Krakowie, Poznaniu. W twórczości Korzeniewskiego dominują portrety, choć na początku często malował także polskie pejzaże.  We wczesnej fazie twórczości Korzeniewskiego dominowało malarstwo pejzażowe i rodzajowe, w tym leśne motywy z Polesia, a także wtopione w krajobraz sceny z życia rybaków szczególnie cenione przez zaprzyjaźnionego z artystą Stanisława Przybyszewskiego. Z czasem Korzeniewski skoncentrował się na malarstwie portretowym, głównie w jego salonowej odmianie. Artysta podejmował też w swym malarstwie wątki baśniowo-fantastyczne. Martwe natury należą w jego dorobku do rzadkości.