Rzeźbiarz, podpułkownik Wojska Polskiego, legionista, uczestnik wojen 1920 i 1939 r. Uprawiał rzeźbę o tematyce legionowej i wojskowej. Podczas służby w Krakowie uczestniczył w wystawach "Legiony Polskie". Będąc oficerem sztabu zamojskiej 3 Dywizji Piechoty prezentował przepiękne rzeźby o wysokim artyzmie na wystawie sztuki w Zamościu (1924). Wykonał płaskorzeźbioną tablicę z popiersiem Waleriana Łukasińskiego, rzeźbę kanonierów na pomnik poległych (1928). W 1927 r. awansował na majora i został przeniesiony do 38 Pułku Piechoty w Przemyślu. Po wojnie mieszkał w Katowicach.