Stanisław Kulon - to już dzisiaj coraz rzadziej spotykany talent naturalny - prawdziwy. Talent odporny na wszelkie obróbki, szkolenia, trendy, mody. Posiada naturalny kompas wskazujący Mu jego kierunek artystycznej wędrówki. Wiedzie Go intuicja, instynkt twórczy, który chroni Go także przed obcymi jego naturze pokusami współczesności.

Sztuka ta jest całkowicie wiarygodna. Jest Jego modlitwą o miłość, dobro, uczciwość i piękno. Jest ucieczką przed krzywdą, złem, kompleksami.

Drewno - najbardziej żywy z materiałów rzeźbiarskich - jest przypisane całkowicie osobowości Kulona. Istnieje między nimi jakieś tajemnicze porozumienie wzajemnego stwarzania się, pełnego taktu, zrozumienia i troski o dzieło. Drewno to „instrument” w rękach artysty z absolutnym słuchem.

Sztuka Stanisława Kulona jest Jego egzystencją materialną i duchową. Jest zakochaniem w szarym pracowitym dniu, jest samotnością w Jego ogrodzie marzeń, rosnących nadziei, jest Jego cierpieniem, ludzką godnością.

Współczesność nieustannie oferuje wydarzenia. Prezentacja prac Kulona nie jest wydarzeniem, jest po prostu pokazem znakomitej rzeźby.

Jest w tych pracach zgłębiona refleksja o ludzkim dramacie istnienia. Ale jest też uśmiech, łagodne ciepło, pogoda ducha.

Sztuka Kulona jest ludzką potrzebą dawania – dawania piękna. Cała Jego twórczość zrodzona jest z wiary w szczerość, autentyzm, jest wyrazista etycznie i estetycznie, jest pięknem zrodzonym z talentu.

Dorobek artystyczny Stanisława Kulona jest niekwestionowaną wartością w polskiej kulturze. /Jan Kucz/

Wystawy indywidualne (wybór): 1964 – BWA Arsenał, Poznań; 1970 – BWA, Toruń; BWA, Bydgoszcz; BWA, Wrocław; 1971 – CBWA Zachęta, Warszawa; 1975 – BWA, Koszalin; 1978 – BWA, Białogard; 1992 – Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko; 1993 – Galeria Brama, Warszawa; BWA, Zakopane; 1994 – Mała Galeria, Nowy Sącz; 1996 – Galeria Sztuki Współczesnej, Kołobrzeg; Państwowa Galeria Sztuki Współczesnej, Włocławek; 1997 – Stanisław Kulon. Moje Sacrum, Państwowa Galeria Sztuki, Legnica [kat.]; Galeria Rzeźby, SBWA, Warszawa; 1999 – Stanisław Kulon. Moje Sacrum, Galeria Wieża Ciśnień, Konin; Stanisław Kulon. Rzeźba, Galeria Brama, Warszawa

Wystawy zbiorowe w kraju (wybór): 1955 – Ogólnopolska Wystawa Młodej Plastyki, „Arsenał”, Warszawa; 1959 – Antoni Kenar i jego uczniowie, Warszawa; 1960 – Rzeźba Polska 1945 – 1960, Warszawa; 1962 – Warszawa w sztuce, Warszawa; 1963 – Sztuka Użytkowa w XV-lecie PRL, Warszawa; 1965 – Wystawa Rzeźby i Grafiki w XX-lecie PRL, Warszawa (nagroda); Wystawa Rzeźby Plenerowej, Opole; 1966 – I Festiwal Sztuk Pięknych w Warszawie (złoty medal); I Ogólnopolska Wystawa Rzeźby Młodych, Kraków (nagroda i stypendium MKiS); 1967 – Ogólnopolska Wystawa Rzeźby, Warszawa (medal); 1969 – III Ogólnopolska Wystawa Przeciw wojnie, Lublin; 25 lat rzeźby warszawskiej, Warszawa; Matka i Dziecko w Polskim Medalierstwie Współczesnym, Warszawa, Berno, Lucerna (z okazji Kongresu UNICEF); 1970 – VIII Wystawa Prac Grupy Realistów, Warszawa; 1970 – III Festiwal Sztuk Pięknych w Warszawie (brązowy medal); 1971 – Rzeźba Pomnikowa i Monumentalna w Polsce Ludowej, Wrocław; 1974 – Przegląd Rzeźby Polskiej 1944 – 1974, Warszawa; 1978 – Marian Wnuk i jego wychowankowie, Warszawa; 1984 – Rzeźba Polska 1944 – 1984, Poznań; 1994 – XXX-lecie Grupy Rekonesans, Warszawa; 1999 – Figura w rzeźbie Polskiej XIX i XX wieku, Zachęta, Warszawa, Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko; 2000 – Sacrum 2000, Galeria Sztuki Współczesnej, Kołobrzeg; 2002 – X Biennale Sztuki Sakralnej, Miejski Ośrodek Sztuki, Gorzów; 2004 – Tchnienie. Rzeźby z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Gazownictwa, Warszawa; 2005 – Forma człowieka, Królikarnia, Warszawa

► Wystawy zbiorowe za granicą (wybór): 1958 – Wystawa Ceramiki Polskiej, Londyn, Sztokholm; 1961 – II Biennale Młodych, Paryż; 1964 – Międzynarodowa Wystawa Sztuki Współczesnej, Salon Basio, Monte Carlo (Grand Prix); 1965 – X Międzynarodowa Wystawa Ceramiki, Waszyngton; 1967 – IX Biennale Rzeźby Plenerowej, Park Middelheim; 1969 – V Międzynarodowa Wystawa Rzeźby Plenerowej, Legnano pod Mediolanem; 1970 – Wystawa Polskiej Sztuki Współczesnej, Essen; 1971 – Międzynarodowe Biennale Sztuki, Palazzo Strozzi, Florencja; 1980 – Współczesna Rzeźba Polska, Madryt, Bilbao, Barcelona, Paryż, Wrocław; 1989 – Pedagodzy Akademii sztuk Pięknych w Warszawie, Galeria Ars Polona, Düsseldorf.

► Realizacje pomnikowe: 1965 – Tkliwość, Hotel Rady Państwa, Warszawa; 1966 – Pomnik Marii Konopnickiej, Ogród Saski, Warszawa (Złota Honorowa Odznaka m. st. Warszawy); 1967 – Realizacje rzeźbiarskie dla FAO, Rzym; 1968 – Pomnik Żołnierzy Wojska Polskiego, cmentarz w Babicach; Rzeźba Matka, Pieštany, Słowacja; 1972 / 1973 – Realizacje rzeźbiarskie dla biur Polskich Linii Lotniczych LOT, Amsterdam, Nowy Jork, Helsinki, Rzym; 1975 – Pomnik Chwała Saperom, Warszawa (Nagroda MON); 1977 – Rzeźba dla pałacu w Starym Otwocku (w zespole); 1978 – Pomnik Bohaterom Starachowic 1939 – 45, Starachowice; 1982 – Pomnik poświęcony poległym w latach 1939 – 45, Jabłonna; 1984 – Pomnik poświęcony poległym w latach 1939 – 45, Milanówek; 1986 – Pomnik poświęcony poległym w latach 1939 – 45, Bieruń.

► Ważniejsze nagrody: 1973 – Nagroda II stopnia Ministra Kultury i Sztuki; 1974 – Złoty Krzyż Zasługi; 1975 – Nagroda I stopnia Ministra Obrony Narodowej, Nagroda II stopnia Rektora ASP w Warszawie; 1979 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski; 1987 – Nagroda I stopnia Rektora ASP w Warszawie; 1993 – Nagroda im. Brata Alberta w dziedzinie rzeźby

► Prace w zbiorach: Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie oraz w muzeach w Toruniu, Słupsku, Koszalinie, Chojnicach, Opolu, Żywcu, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku oraz w kolekcjach prywatnych w Sztokholmie, Paryżu, Waszyngtonie, Londynie, Skopie, Valerrbouch.