Niemiecki rzeźbiarz, związany ze Śląskiem. Początkowo uczył się w modelarni odlewów artystycznych Królewskiej Odlewni Żeliwa w Gliwicach, w modelarni Berlińskiej Odlewni Żeliwa, a następnie w Berlińskiej Akademii w pracowni Gottfrieda von Schadowa. Od 1821 studiował u Christiana Daniela Raucha - i odtąd też w jego twórczości pojawiają się motywy animalistyczne, w tym inspiracja Śpiącym Lwem z nagrobka Scharnhorsta na berlińskim cmentarzu Inwalidów (jest on również uważany za dzieło samego Kalide). Wykonywał także kopie z rzeźb antycznych oraz prace według rysunków Karla von Schinkla. Akademię ukończył w roku 1831, a następnie otworzył własną pracownię w berlińskiej dzielnicy Kölln. Brał udział w wystawach organizowanych przez Akademię od 1826 roku. W roku 1848 odbył podróż do Włoch. Wśród jego rzeźb najbardziej znane są figury śpiącego i czuwającego lwa (np. na bramę parkową w Strzelcach Opolskich, czy w Pokoju koło Opola), chłopca z łabędziem (na Pawiej Wyspie w Berlinie oraz późniejsze kopie), bachantka z panterą czy chłopiec z kozłem. Projektował także pomniki, często niezrealizowane, m.in. Winckelmanna, członków dynastii Hohenzollernów (w tym do Wrocławia), Fryderyka Wielkiego czy Fryderyka II Wilhelma. Zajmował się także rzeźbą portretową. Poza figurami odlewanymi w żeliwie i brązie zachowały się także jego figury marmurowe: Bachantka na panterze (Berlin, prezentowana na Wystawie Światowej w roku 1851), czy Madonna z Dzieciątkiem w kościele w Bytomiu-Miechowicach). Od roku 1825 współpracował z Królewską Odlewnią Żeliwa w Gliwicach, której dyrektorem był również brat artysty Wilhelm.