"Zacząłem fotografować w 1983 roku. Pierwsze zdjęcie w gazecie podpisane moim nazwiskiem, ukazało się w roku 92′- od tego czasu zajmuję się fotografią reporterską i ilustracyjną. W roku 1998 założyłem w Konstancinie agencję fotograficzną realizując zlecenia obejmujące swoją tematyką między innymi reklamę, architekturę czy wizerunek firmy.
Poza pracą komercyjną, stale realizuję własne pomysły, są to najczęściej portrety i reportaże.
W fotografii generalnie szukam prawdy na temat tego, czego dotykam i nie musi to być jakaś prawda uniwersalna, ona może być moja własna, nawet powinna taką być. Tylko wtedy twórczość jest wartościowa, kiedy wypływa z prawdziwych potrzeb, a moją potrzebą jest spotkanie z drugim człowiekiem, nawiązanie relacji, doświadczenie bliskości i jest to dla mnie w fotografowaniu cel równorzędny z posiadaniem dobrego zdjęcia. Zresztą to posiadanie jest przedłużeniem relacji z osobą fotografowaną; mogę przeżywać jej uczucia a nawet wymienić z nią spojrzenia.

Fotografia ma też stronę ekstrawertyczną. Pokazując swoje zdjęcia, nawiązuję komunikację pomiędzy fotografowanymi a oglądającymi, a ponadto posługując się techniką fotograficzną i wyobraźnią, przekazuję swoją interpretację, swoją wrażliwość.
Nadanie takiego rysu charakterystycznego, wymaga pewnych zdolności, wkładu pracy no i szczęścia, bo coś się musi wydarzyć żebym mógł mieć szansę to zarejestrować. Im więcej z tych składowych zmieszczę na zdjęciu, tym bardziej czytelny będzie kod, jakim je zapisałem. Najbardziej jednak lubię te fotografie, które poza pierwszym wrażeniem mają ukryte znaczenia będące nagrodą dla tych, którzy poświęcą oglądanemu obrazowi więcej niż pięć sekund.
Nasz wzrok jest w stanie zarejestrować do ośmiu przedmiotów w ciągu sekundy, a przedstawione zdjęcie powstało w czasie 1/30 s. Gdyby nie fotografia to pewnie nie zdążyłbym w tak ulotnej chwili posklejać wystarczająco wielu elementów i nadać im odpowiednich znaczeń, by w moim umyśle złożyły się na tak sugestywny obraz. W tym sensie obraz fotograficzny jest prawdziwszy od tego jaki oglądam na żywo. To wręcz zachęca do kontemplacji.
Ostatnio (kiedy mam czas) to siadam na ławce i gapię się przed siebie.
Taki temat jak ABSTRAKCJA daje nieskończenie wiele możliwości co do wyboru motywu i sposobu jego przedstawienia.
Fotograf musi tę abstrakcję wydobyć z własnego wnętrza, stworzyć wartość z elementów które same w sobie są bezwartościowe i przypadkowe.
Ten rodzaj twórczej wolności nakłada na nas obowiązek - jak każdy rodzaj wolności - działania i znalezienia własnej drogi.
Prezentowane przeze mnie fotografie powstały kilka lat temu w fabryce papieru w Konstancinie, zrobiłem wtedy cykl zdjęć
na których widać opuszczone wnętrza, zużyte części maszyn oraz stosy papieru przeznaczone do powtórnego przerobu.
Nigdy tych zdjęć nie pokazywałem bo po zrobieniu stykówek z negatywów , wydały mi się zbyt dosłowne i oczywiste.
Sięgając po nie teraz, mogłem na nie spojrzeć w nowy sposób, bez emocji i oczekiwań które są nieodzownym elementem samego fotografowania.
Potraktowałem je jako elementy przypadkowe, które dopiero po nałożeniu na siebie stworzą wrażenie mirażu, przeszłość i przyszłość materii.
Ostatnio w fotografii fascynuje mnie aspekt przedstawiania upływu czasu - nie jego momentu ale ruchu."  /Tomasz Myśluk/