Żona Tytusa Poraj-Wielowieyskiego. W latach 1884-1902 wielokrotnie uczestniczyła w wystawach w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Malowała głównie martwe natury, często z owocami lub kwiatami, rzadziej portrety, charakterystyczne typy warszawskie (Tragarz zza Żelaznej Bramy, Cyganka wróżbiarka) oraz nieliczne sceny rodzajowe. Wystawiała także w Krakowie, Wilnie i we Lwowie, uczestniczyła w wystawach w Monachium, Berlinie i Pradze. W 1893 była w Paryżu. Liczne obrazy i szkice artystki spłonęły w czasie wojny, ona sama zginęła we wrześniu 1939 roku podczas bombardowania Warszawy.