Malarz związany z Ziemi lubuską. Kolorysta obdarzony finezyjnym wyczuciem związku między barwami będącymi bazą dla twórczości o postimpresjonistycznym charakterze. W 1890 r. podjął naukę w Berlinie, wyjeżdżając na rok do Włoch. W Wenecji zainspirował się sztuką Tiepola. Zyskał uznanie pejzażem pokazanym na Wielkiej Berlińskiej Wystawie Sztuki w 1900 r. Malował dzieła o charakterze dekoracyjnym oraz obiekty architektoniczne, martwe natury, motywy kwiatowe, pejzaże, portrety, sceny salonowe czy rodzajowe. Wielkim rozdziałem w dorobku Blankego są przedstawienia najbliższych stron, tworzące rodzaj ikonograficznej kroniki regionu. W 2016 r. miał wystawę monograficzna w Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze.