Zbigniew Książkiewicz w r. 1963 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku w pracowni prof. Juliusza Studnickiego. Zawodowo do 1991 r. był związany ze Spółdzielnią Przemysłu Skórzanego Plastyk, gdzie pracował jako kierownik nadzoru artystycznego. Jak projektant zdobył wiele nagr
ód i wyróżnień. Uprawiał grafikę użytkową – był autorem licznych druków i znaków firmowych elbląskich firm i instytucji, m.in.: Spółdzielni Plastyk, Renomy, Klubu Sportowego Orzeł.
Główne miejsce w jego twórczości zajmowała początkowo grafika, później przede wszystkim malarstwo. Osobny rozdział we jego twórczości stworzyły portrety historycznych postaci, kompozycje o charakterze portretów historycznych, w których wykorzystywał znajomość dawnych technik malarskich.

Był uczestnikiem III Biennale Form Przestrzennych w 1969 r. To właśnie wtedy powstało jedyne dzieło rzeźbiarskie Zbigniewa Książkiewicza – monumentalna kompozycja, obecnie usytuowana przy ul. Płk. Dąbka. W początkowym zamyśle miała to być konstrukcja o szerokości 20 metrów, mająca górować nad Zalewem Wiślanym, następnie na jednym ze wzgórz w pobliżu Parku Miejskiego Bażantarnia. Brak materiału sprawił, że autor koncepcję tę ograniczył do bardziej kameralnej skali. W konsekwencji zapadła decyzja o realizacji formy o szerokości 10 m. Szerokość tę wyznaczają ażurowe skrzydła boczne, rozmieszczone symetrycznie. Zainteresowanie i doświadczenia w technice graficznej Książkiewicza wywarły niewątpliwy wpływ na ostateczny kształt kompozycji formy. Analogie z tą techniką stają się bardziej oczywiste, gdy zwrócimy uwagę na skomplikowany i bogaty rysunek metalowych elementów wypełniających oba skrzydła.
Wystawa w Galerii Laboratorium jest o tyle wyjątkowa, że autor za życia zorganizował jedynie 2 wystawy indywidualne: w Łańcucie i Rzeszowie. Pośmiertnie jego prace pokazywano w Elblągu, Olsztynie, Kielcach, Braniewie, Ostrołęce i Pasłęku.