Zdzisław Sosnowski (ur.1947) jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Zajmuje się autorskim filmem i fotografią oraz audio art. Łączy kreację z działalnością animatora środowiska artystycznego i teoretyka.
W latach siedemdziesiątych był jedną z najaktywniejszych postaci ruchu neoawangardowego, którego działalność sytuuje się na granicy sztuki pojęciowej i postkonceptualnej. Jako jeden z pierwszych wykorzystywał język kultury popularnej i świadomie kreował własny wizerunek medialno-artystyczny. We Wrocławiu współtworzył grupę artystyczną Galeria Sztuki Aktualnej oraz współpracował z Permafo. Po przeprowadzce do Warszawy, razem z Jackiem Drabikiem i Januszem Haką, kierował Galerią Współczesną. Współorganizował wówczas słynną wystawę Aspekty nowoczesnej sztuki polskiej (1975). W kolejnych latach prowadził Galerię Studio, gdzie prezentował prace m.in. Sol Le Witta i Mario Merza.

Prace artysty pokazywane były na wielu indywidualnych i zbiorowych wystawach m.in. w Galerii Akumulatory 2 (Poznań, 1973), w Galerii Dziekanka (Warszawa, 1973), X Biennale De Paris (1977), Presences Polonaises (Centrum Pompidou, 1983), w Wanda Dunikowski Galerie (Kolonia, 1989) i ostatnio w Galerii Foto-Medium-Art (Kraków, 2008) i Galeria Piekary (2009). O jego twórczości i postawie artystycznej pisało wielu krytyków m. in. Marcin Giżycki, Bożenna Stokłosa, Jan Stanisław Wojciechowski, a ostatnio Małgorzata Jankowska i Łukasz Ronduda. Zdzisław (Ghislave) Sosnowski od 1982 roku mieszka i pracuje w Paryżu.


Artysta o swojej działalności artystycznej:
"Uważam pracę artystyczną jako ciągłe poszukiwanie możliwości poszerzenia procesu znakowania. Moja postawa artystyczna jest próbą refleksji nad kontekstem funkcjonowania języka sztuki. Posługuję się procesami logicznymi, technikami i materiałami przemysłowymi, "nieartystycznymi", w celu wyjścia z konwencji dzieła manualnego, unikalnego i mistycznego. Używam multiplikacji, tautologi i semantyki w próbie zmiany znaczenia medium i postawienia odbiorcy w koniecznosci ciagłego definiowania swojej świadomosci sztuki. Od początku mojej aktywności artystycznej zajmowalem się rzeczywistoscią banalną jako materiałem do budowania znaku. Unikając ekspresji odautorskiej starałem się kreować ekwiwalent tej rzeczywistości operując na poziomie jej reprodukcji (film, fotografia, video). W moim rozumieniu sztuka zajmuje się problemami artystycznymi czyli swoją strukturą, funkcjonowaniem, nieustanną probą samodefinicji i językiem znakowania, a czynnik tworzenia jest niewielkim zakłóceniem toku rzeczywistości. Obecne postrzeganie i ogląd rzeczywistości został ukształtowany przez mass media, szczególnie telewizję. Różnorodność, przemieszczanie i niezwykłość punktów widzenia każdego, banalnego lub niecodziennego zdarzenia, może mu nadać sens z góry zamierzony. Praktycznie obecnie każda wizualna informacja istnieje w kontekście celow politycznych, społecznych czy estetycznych. To samo widziane "oczami" przekazu znaczy za każdym razem co innego.Z drugiej strony nowe narzędzie obróbki przekazu jakim stał się Internet, przyniosło latwość, natychmiastowość i praktycznie nieskończoność dostępu do wszystkich stanów rzeczywistości.Te dwa narzędzia, którymi świadomie i nieświadomie posługujemy się, praktycznie pozbawiły nas jakiegokolwiek statycznego oglądu rzeczywistości i jej oceny. Cała moja dotychczasowa praca artystyczna polegała na kreowaniu reprodukcji nieistniejącej rzeczywistości (branej za realną dzięki przekazowi photo, film - uznanych za jej odwzorowanie). W ostatnim czasie probuję rozszerzyć przestrzeń pracy poprzez wizualizacje struktur modelowania świadomości odbioru przekazu".