Martwa natura z jabłkami

Prezentowany obraz jest przykładem ciekawej recepcji awangardowej stylistyki w malarstwie Weinbauma. Martwe natury artysty zazwyczaj bliskie są neoimpresjonistycznej stylistyce jego nauczyciela, Józefa Pankiewicza. Prezentowana "Martwa natura z jabłkami" czerpie jednak z geometryzacji typowej dla nurtu protokubistycznego, z którym artysta zetknął się w czasie swoich pierwszych paryskich lat. Oprócz sposobu malowania charakterystyczny dla Szkoły Paryskiej jest też sam temat kompozycji. Jabłka malowali właściwie wszyscy artyści zafascynowani w międzywojniu Paulem Cézannem. Sam mistrz z Aix, tłumacząc swoje zainteresowanie tym pozornie banalnym owocem, mówił, że "jabłka lubią, gdy maluje im się obraz - to tak, jakby prosiły o przebaczenie tego, że więdną. Wraz z wonią wydzielają swoje myśli. Przychodzą do ciebie ze swoimi zapachami, opowiadając baśń o polach, które opuściły, o deszczu, który je poił, o świtach, które podziwiały".

W latach 1906-14 uczył się w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u J. Unierzyskiego, W. Weissa i J. Pankiewicza. Prawdopodobnie studiował też w Odessie. Od ok. 1908 roku mieszkał i tworzył w Paryżu, gdzie uczestniczył w salonie Niezależnych w 1908 roku i Salonie des Tuileries w 1928 roku. W czasie II wojny światowej mieszkał w Marsylii. Malował widoki miejskie i pejzaże, zajmował się także ilustrowaniem książek.