Pejzaż, 1929

W różnorodnej twórczości Hanytkiewicza przeważają pejzaże i martwe natury. Większość z jego prac ujawnia silny wpływ Pankiewicza, szczególnie wyra¼ny w słonecznych pejzażach utrzymanych w kolorystyce bliskiej postimpresjonizmowi, ale wyróżniającej się zwartą konstrukcją.

Malarz wykształcony w krakowskiej ASP w pracowni J. Pankiewicza i L. Wyczółkowskiego. Po ukończeniu studiów uczył rysunku w Szkole Realnej w Krakowie, następnie pracował w Wieliczce także jako nauczyciel rysunku. W 1915 r. na krótko wyjechał do Wiednia, gdzie zainteresował się malarstwem historycznym. Dwukrotnie wyjeżdżał do Paryża, utrzymywał bliskie kontakty z Pankiewiczem. W 1921 r. osiadł w Poznaniu, gdzie założył poznańską Szkołę Sztuk Pięknych (zwaną pó¼niej Poznańskim Instytutem Sztuk Pięknych, istniejącą do 1934 r. Okupację spędził w Krakowie. Po wojnie wrócił do pracy pedagogicznej; zorganizował szkołę przemysłu artystycznego w Sędziszowie. Powołany na stanowisko profesora Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu brał czynny udział w organizowaniu tej uczelni.