Pejzaż leśny

Adam MARCZYŃSKI (1908-1985)
W latach 1929-36 studiował w krakowskiej ASP pod kierunkiem prof. W. Jarockiego i St. Pieńkowskiego, gdzie w 1945 podjął pracę pedagogiczną, którą kontynuował do 1979 r. Przed wojną należał do grupy Krakowskiej, a w 1957 r brał udział w jej reaktywowaniu. Był przedstawicielem krakowskiej awangardy, znanym jest jako malarz, grafik i rysownik. Tworzył także scenografie oraz ilustracje książkowe. Jest uznawany za jednego z najważniejszych przedstawicieli polskiej awangardy. We wczesnych pracach Marczyńskiego widoczne są wpływy kubizmu i koloryzmu. Po wojnie tworzył liryczne kompozycje inspirowane sztuką Paula Klee i Joana Miro. Kolejny etap jego twórczości przypada na lata 60. - artysta włączył się wówczas w nurt malarstwa materii, tworząc trójwymiarowe kolaże, prace, w których wykorzystywał jako tworzywo płaty drewnianej sklejki lub forniru, papę, rzadziej blachę, poddawane dodatkowo różnym zabiegom, jak nadpalanie, niszczenie powierzchni itp. W latach 70-tych tworzył obiekty o elementach zmiennych - budowane z zestawianych dowolnie "pudełek" o uchylnych wieczkach. Tego rodzaju asamblaże stały się główną domeną jego działalności. Marczyński kilkakrotnie reprezentował Polskę na międzynarodowych festiwalach sztuki. W roku 1956 brał udział w Biennale Sztuki w Wenecji, a trzy lata później pokazywał swoje prace i na Biennale w Sao Paulo, i na Documenta w Kassel. Podsumowanie jego twórczości stanowi katalog retrospektywnej wystawy pośmiertnej w krakowskim Biurze Wystaw Artystycznych (1985).