GŁOWA KONIA

Malarz i rysownik. Naukę rozpoczął w szkole rysunków Jakuba Kacenbogena w Łodzi. Studiował w latach 1900-1904 w akademii monachijskiej w pracowni Gabriela von Hackla i w latach 1905-1910 w Paryżu. Następnie osiedlił się w Łodzi, gdzie po raz pierwszy wystawiał swoje obrazy w 1912 roku. Tu także prowadził szkołę malarstwa. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Artystów i Zwolenników Sztuk Pięknych utworzonego w Łodzi w 1916. Wiele podróżował, m.in. do Maroka, Algieru, Tunisu, również do Włoch, Hiszpanii, Francji i Niemiec. W roku 1924 wyjechał do Palestyny i Egiptu, gdzie przebywał trzy lata. W latach 1932-1935 malował w Maroku. Wystawiał w warszawskiej Zachęcie w 1912, w latach 1925 i 1927 (wystawa indywidualna) w Miejskiej Galerii w Łodzi, również w Palestynie, Maroku, Nowym Jorku i Hamburgu. Po wybuchu II wojny uciekł do Białegostoku, wówczas pod sowiecką okupacją. Po wkroczeniu Niemców w czerwcu 1941 roku próbował popełnić samobójstwo. W białostockim getcie został kierownikiem warsztatu kopistów zorganizowanego przez Oskara Steffensa, gdzie wraz z innymi żydowskimi artystami kopiował z reprodukcji dzieła dawnych mistrzów: Rubensa, Murilla, Böcklina. Zginał podczas niemieckiej akcji likwidacyjnej getta w sierpniu 1943 roku. Malował postimpresjonistyczne pejzaże, studia portretowe i sceny rodzajowe inspirowane licznymi podróżami.