Kulaty, 1964 r.

Adolf Ryszka należał do grona najwybitniejszych rzeźbiarzy w powojennej Polsce. Artysta studiował w Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem, a następnie - na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem prof. Jerzego Jarnuszkiewicza. W 1995 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Tworzył prace kameralne i medalierskie, ale pozostawił po sobie także wielkoformatowe kompozycje w kamieniu. Był autorem wszechstronnym, który swoje rzeźby realizował w różnorodnych materiałach, m.in. brązie, ceramice czy - jak w tym przypadku - gipsie. Ryszka kładł nacisk na uwydatnianie samej materii dzieła, a z czasem rozwinął swoje zainteresowania w obrębie sztuki abstrakcyjnej. Zaprezentowana praca stanowi znakomity przykład owych poszukiwań. Wykonana w gipsie, składa się z obłych elementów, miękko przenikających się nawzajem. To atrakcyjna forma, przywodząca na myśl linie ludzkiego ciała. W centrum zainteresowań Ryszki znajdował się człowiek w całokształcie jego właściwości. Artystę fascynowała cielesność, ale także egzystencjalne uwikłanie oraz zgłębianie przez człowieka własnej natury. Jak zauważyli krytycy, twórca snuje nad losem refleksję, która oscyluje wokół zagadnień związanych z przemijaniem. Nieraz ujmował kondycję ludzką w różnych kontekstach i oddawał jej specyfikę w organicznych formach, sugerujących zniewolenie, często dramatycznie przedstawione.

Artysta urodził się 5 lutego 1935 roku w Popielowie (dzisiaj dzielnica Rybnika) w rodzinie górniczej. Pierwsze próby artystyczne podjął w szkole podstawowej, a doskonalił wbrew woli rodziny w zakopiańskim Liceum Technik Plastycznych w latach 1953-57 pod kierunkiem Antoniego Kenara. W 1957 roku podjął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, które ukończył w 1962 roku dyplomem w pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza. Ryszka tworzył monumentalne dzieła plastyczne, rzeźby plenerowe, medale, plakiety. Tworzył rzeźbę w kamieniu i gipsie, medalierstwo, grafikę warsztatową o formach abstrakcyjnych i surrealistycznych. Poszukiwania artystyczne w połączeniu z podróżami doprowadziły go do wyboru postaci ludzkiej jako osi twórczości i wizji świata. W poszukiwaniu ideału pomocny okazał się perfekcyjny warsztat, operowanie technikami - jak mawiał sam artysta - intymnymi: rysunkiem, medalierstwem, ale też dobór materiału oraz odnajdywanie relacji między tematem, techniką, materiałem (kamień, metal, ceramika) a człowiekiem, naturą. Wszystkie te elementy możemy odnaleźć w pełnych narracji formach kameralnych czy plenerowych. Artysta tworzył w nich wizje continuum czasowego i przestrzennego świata, miejsca i osoby, łącząc w jedno przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.