Wolność, 2006 r.

WYSTAWIANY:
- Agata Bogacka, Serce, Galeria Raster, Warszawa, 18.11-23.12.2006
LITERATURA:
- Stach Szabłowski, Urok płasko kładzionej farby, "Dziennik Polska-Europa Świat", dodatek - "Kultura", Warszawa, 17.11.2006, nr 177 (il.)
- Serce, kobieta, erotyzm, "Przegląd", Warszawa, 17.12.2006, nr 50 (il.)

Sztuka Bogackiej na przestrzeni lat niezmiennie zasadza się na jej doświadczeniach i przeżyciach, które zostają opowiedziane w mniej lub bardziej dosłowny i intymny sposób. Sztuka ta, traktująca zdawałoby się o najbanalniejszych czynnościach, pełni funkcję autoterapii, rozprawienia się z przeszłością, stanami depresyjnymi, złamanym sercem, poczuciem bezsilności. Tych problemów żadna osoba, znająca te stany z autopsji, banalnymi by nie nazwała, a w pracach Bogackiej dostrzegłaby obok uwodzącej formy realizm, refleksję poświęconą trudnościom w nawiązywaniu relacji międzyludzkich i towarzyszący im smutek.
Po odebraniu dyplomu w 2001 roku artystka tworzyła wiele portretów i autoportretów, wypracowując rozpoznawalny styl, operujący wyraźnym konturem oraz płaskimi plamami barwnymi o przygaszonych odcieniach. Artystka maluje farbami akrylowymi, jednak nim sięga po pędzel, używa aparatu w celu uwiecznienia póz, mimiki bliskich jej osób. Z obrazów stara się wyrugować wszelkie detale, które w jej odczuciu uchodzą za zbędne, dekoncentrujące widza. Uproszczone kompozycje, brak światłocienia, klarowny rysunek nasuwają skojarzenia z komiksami, sztuką plakatu lub grafiką użytkową w stylu secesji. Prace Bogackiej traktują o życiu przedstawicieli pokolenia artystki, ludzi młodych, mieszkańców dużych miast, gdzie mimo tłumów i obecności grupy znajomych doskwiera im dojmująca samotność i zagubienie emocjonalne. Bardzo często artystka opowiada o prywatnych lękach, sercowych rozterkach, czyniąc swą twórczość autobiograficzną, czy też wręcz, według niektórych, egocentryczną i narcystyczną.
Około 2004 roku Bogacka porzuca dokumentalizm banalnych wydarzeń na rzecz pogłębionej analizy stanów psychicznych, które nigdy nie są jednoznaczne i łatwe do uchwycenia. Transformacja ta pociągnęła za sobą także zmianę stylistyki, wraz z próbami uchwycenia stanów emocjonalnych i tego co nieświadome, coraz bliższa stawała się jej tradycja surrealistyczna. Obok znanych z jej wcześniejszej twórczości scen rozgrywających się między postaciami w sytuacjach intymnych, znanych z wcześniejszej twórczości autorki, pojawiają się motywy pozornie zestawione ze sobą na zasadzie przypadku. Obrazy artystki z czasem stają się coraz bardziej enigmatyczne, osadzone w onirycznym, odrealnionym klimacie.

Na początku lat 2000 Agata Bogacka (1976) zasłynęła serią autobiograficznych obrazów w bardzo bezpośredni sposób mówiących o jej intymnym życiu. Szybko jej twórczość stała się niejako głosem całego pokolenia kobiet nie wahających się w otwarty sposób dyskutować o swoim miejscu w społeczeństwie. Obok tematyki znakiem rozpoznawczym sztuki Bogackiej był charakterystyczny styl malowania; mocny, graficzny kontur, ograniczona paleta, płaskie plamy koloru. Jej prace oglądać było można m.in. w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Galerii Raster w Warszawie czy w Galerii Arsenał w Białymstoku.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.