Kalendarz, ed. 1/5, 2008 r.

Znakiem rozpoznawczym działań artystki są subtelne, prawie niedostrzegalne interwencje w znaleziony materiał (zdjęcia, ilustracje), a także ciągłe zainteresowanie tematyką czystości i jej skażenia, niebezpiecznej, jednocześnie wyzwalającej erotyki, kształtowania jednostki ludzkiej. Punktem wyjścia dla filmu jest odnaleziony autentyczny kalendarz wydany w styczniu 1939, zawierający serię praktycznych porad i opisy obowiązków w gospodarstwie rolnym w nadchodzącym roku. Atmosfera niewinności i sztuczności sielankowych planów, które prawdopodobnie nigdy nie zostały zrealizowane, została przeniesiona przez artystkę do filmu i serii rysunków. Bijące z kadrów animacji romantyczne uwielbienie życia wiejskiego, które niebezpiecznie zbiega się z ideałami "Blut und Boden", bardzo szybko przechodzi w pełen niepokoju stan zawieszeniam i bezruchu. "Denn das Schöne ist nichts / als des Schrecklichen Anfang" - "Ponieważ piękno jest tylko początkiem przerażenia" (Rilke). Omdlałe, uśpione życie i wrażenie zatrzymania czasu tworzą dziwną aurę oczekiwania na katastrofę, którą mogą zwiastować tylko niepokojące roje owadów pojawiające się w bukolicznych krajobrazach. Ten jedyny aktywny składnik pejzażu to "zwierzęta nieczyste", "latające czworonożne owady" z Księgi Kapłańskiej, symbol zarazy, plagi, choroby, ale także zmysłowości, chuci, bezwstydu (za "Słownikiem symboli" Władysława Kopalińskiego). Skażenie i rozkład cywilizacji skutkuje wybuchem nieskrępowanej przyrody, a przestrzeń zainfekowanych krajobrazów płynnie przechodzi w przestrzeń psychiczną.

Polska artystka tworząca wideo, filmy animowane oraz fotografie. W latach 2004-05 studiowała na wydziale artystycznym UMCS w Lublinie, a następnie na wydziale Grafiki krakowskiej ASP w pracowni fotografii Agaty Pankiewicz, interdyscyplinarnej Grzegorza Sztwiertni i Zbigniewa Sałaja. Obecnie mieszka i pracuje w Krakowie. Prace artystki pokazywane były m.in. w warszawskiej Narodowej Galerii Sztuki "Zachęta", Berlińskim Instytucie Sztuki Współczesnej KW. Swoje prace opiera w dużej mierze na znalezionym wcześniej materiale, takim jak archiwalne ilustracje fotografie, które poddaje subtelnym interwencjom, animując je lub ingerując w inny sposób, nadając im przez to nowy kontekst.Prezentowany obiekt to fragment scenografii do filmu Polskiej "Uczulanie na kolor" o Włodzimierzu Borowskim, pokazywanym na wystawie Early Years w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Rzeźba jest repliką (autorską interpertacją) jednego z Artonów Borowskiego.