Martwa natura z ptakami, 1889 r.

W drugiej połowie XIX wieku da się w sztuce europejskiej prześledzić rosnące zainteresowanie gatunkiem martwej natury. Niewątpliwie jego ideowym patronem jest francuski krytyk Étienne Thoré piszący pod pseudonimem William Bürger. Choć znany jest dzisiaj przede wszystkim jako odkrywca malarstwa Johannesa Vermeera, Thoré zajmował się przede wszystkim popularyzacją i reinterpretacją sztuki holenderskiej; w swoich pismach starał się współczesnym wyłożyć rolę, jaką w historii sztuki odegrały "małe gatunki" uprawiane przez malarzy Republiki. Kampania Thoré była na tyle skuteczna, że w latach 80. XIX wieku tworzenie realistycznych (w holenderskim duchu) martwych natur było szeroko cenione zarówno przez krytyków, jak i kolekcjonerów. Ten fenomen wykorzystał specjalizujący się w nastrojowych pejzażach Albert Hertel. Prezentowany obraz jest na tle jego oeuvre rzadkim przykładem martwej natury, ale pokazuje, że Hertel miał wszelkie predyspozycje, by uznać go za mistrza gatunku, nie tylko w skali berlińskiego środowiska artystycznego.

studiował na Akademii Sztuk Pięknych w rozdzinnym Berlinie. W 1863 roku odbył podróż studyjną do Rzymu i pozostał tam przez prawie cztery lata. Od 1875 roku wykładał na berlińskiej Akademii. Malował głównie pejzaże. Ilustrował tragedie Sofoklesa, tworzył nieliczne obrazy o tematyce religijnej.