Narodziny Najświętszej Marii Panny, z cyklu Życie Marii , ok. 1503-1504

Najwybitniejszy niemiecki twórca XVI wieku, malarz, rysownik, grafik i pisarz; wniósł olbrzymi wkład w rozwój technik graficznych, zarówno metalowych jak drzeworytniczych. Graficzne cykle Dürera, "Wielka" i "Mała Pasja", czy "Apokalipsa", ilustrujące najważniejsze biblijne wątki i prawdy wiary chrześcijańskiej, stały się punktem odniesienia dla wielu pokoleń grafików, szczególnie w XIX i XX stuleciu. Prezentowana rycina stanowi pierwsze ogniwo hagiograficznego cyklu poświęconego Najświętszej Marii Pannie i zarazem świadectwo niedoścignionego kunsztu warsztatowego Dürera, stopnia rysunkowej finezji, jaki artysta osiagnął w pierwszych latach XVI stulecia. W przedstawionej scenie narodzin Marii, przeniesionej w realia XVI wieku, przejawił się ponadto niezwykły zmysł obserwacji twórcy; uderza uzyskany tu stopień realizmu - umiejętność zindywidualizowanej charakterystyki fizjonomicznej postaci, trafne oddanie ruchu i pozy, zamiłowanie do precyzyjnego odtwarzania szczegółów stroju i detali wnętrza. Mnożąc uczestniczące w zdarzeniu postaci i rozbijając całość kompozycji na kilka symultanicznie rozgrywających się epizodów Dürer dał wyraz swym narratorskim talentom. Zasadnicza akcja rozgrywa się w tle przedstawienia, w obrębie kompozycyjnego trójkąta utworzonego przez zasłony łoża, którego odpowiednikiem na pierwszym planie jest trójkąt obejmujący grupę trzech kobiet z dzieckiem, niezaangażowanych w główny tok zdarzeń. Kobieta pijąca z dzbana wydaje się być pokrzepiającą swe siły akuszerką. Rodzajowy charakter przedstawienia współtworzy m.in. służebna siedząca przy łożu, która w oczekiwaniu na "rozwiązanie" zapadła w drzemkę. Kędzierzawy obłok oddziela sferę doczesną od niebiańskiej zasłaniając przed wzrokiem usługujących i gawędzących kobiet anioła o dekoracyjnie rozbudowanych skrzydłach z kadzidłem w ręku, który uzmysławia doniosłość wydarzenia. Omawiany drzeworyt opublikowany został w kilku opracowaniach twórczości Dürera, m.in. w "The Illustrated Bartsch" (oprac. W. Strauss, New York 1981, poz. 280), publikacjach J. Hellera (Bamberg 1827; poz. 1709), J. Medera (Vienna 1932; poz. 192), W. Kurtha (Munich 1927, poz. 178), H. Tietze (Augsburg 1928, poz. 208), E. Panofsky`ego (Princeton 1943), oraz W. Straussa (New York 1980, poz. 78). W kolejnych wydaniach rycina uzyskiwała lekko zmodyfikowany kształt; w niektórych wariantach brakuje m.in. arabeski zdobiącej łuk arkady lub tabliczki z wyrytym monogramem AD. Oferowana rycina posiada ekspertyzę konserwatorską.