CHŁOPIEC NIOSĄCY SNOP Ok. 1895 r.

Obrazy Aleksandra Gierymskiego cechuje szlachetny umiar i dyscyplina. Artysta poświęcał wiele czasu swoim pracom dążąc do doskonałości zarówno w aspekcie kompozycyjnym, jak i stylistycznym. Inspirował się harmonijną sztuką włoskiego renesansu oraz precyzją realistycznych dzieł siedemnastowiecznych mistrzów holenderskich, bazował także na tradycjach malarstwa polskiego. Realizm Aleksandra Gierymskiego ma wiele wspólnego ze współczesnym mu impresjonizmem. I chociaż twórca nie stykał się bezpośrednio z przedstawicielami tego nurtu, efekt jego pracy był analogiczny do nowoczesnego malarstwa francuskiego: krótkie uderzenia pędzlem, migotliwe przenikanie się kolorów, rozświetlona tonacja barwna (jak np. w słynnym obrazie Altana).
"Chłopiec niosący snop, ukazany w pejzażu, tonącym w blaskach słońca, wędruje ÇubranyĦ w snop zboża, który chroni go przed upałem. Cały obraz jest jakby wypełniony migoczącym światłem, które ożywia każdą grudkę ziemi, spływa po daszku słomianym, wtapiając jego kształty w tło. Obraz ten łączy w sobie jeszcze wyraźniej niż poprzedni cechy realizmu z niektórymi cechami impresjonizmu. Trumna chłopska zamyka pewien rozdział naszego malarstwa o tematyce wiejskiej, a Chłopiec niosący snop jest pracą artysty, który pierwszy w naszej sztuce zaczął operować materią malarską częściowo w sposób pokrewny do impresjonizmu."