Widok na Pont Royal w Paryżu, około 1892-93 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Wiedeń


Twórczość Aleksandra Gierymskiego należy do najoryginalniejszych zjawisk w malarstwie polskim XIX stulecia. Wizerunek artysty niezrozumianego, którego mistrzostwo potrafili poznać jedynie znawcy, budowano już w epoce. Stanisław Witkiewicz, w pierwszej poświęconej mu monografii, pisał: "Życie Gierymskiego należało do jednych z najnieszczęśniejszych, najsamotniejszych i najbardziej męczących istnień. W naturze jego leżała cała moc najniemożliwiej ustosunkowanych sprzeczności. Był on szczerym do brutalności, do cynizmu, a zarazem skrytym i wstydliwym do lęku; był czynnym, energicznym i przedsiębiorczym, a jednocześnie paraliżował go samokrytycyzm, wieczne wątpienie i niepewność (...)" (Stanisław Witkiewicz, Aleksander Gierymski, Lwów 1903, s. 3). W podobnym tonie wypowiadał się Eligiusz Niewiadomski: "Kto w sztuce szuka uczuć, ten ich u Gierymskiego nie znajdzie. Jego sztuka jest zimną jak lód. Nikogo nie porwie, nie zelektryzuje, nie rozmarzy" (Eligiusz Niewiadomski, Aleksander Gierymski. Na jego wystawie pośmiertnej, "Kurier Warszawski" 1902, nr 263, s. 2). Współcześnie życie i dzieło malarza jawią się zupełnie inaczej. Ostatnia wystawa monograficzna pozwoliła znacząco przeformułować sądy na jego temat. Współcześnie twórcę postrzega raczej jako śmiałego eksperymentatora, poetę światła i badacza wizualnej struktury obrazów, którego działania znalazły rozwinięcie wśród przedstawicieli polskiego modernizmu. Na związki z dorobkiem Gierymskiego wielokrotnie powoływali się m.in. Józef Pankiewicz oraz kapiści.
Talent malarza dojrzewał wśród milieu artystycznego w Monachium, gdzie z jednej strony kształcił się w Akademii u Hermanna Anschütza, Alexandra Strähubera i Karla von Piloty’ego, a z drugiej ważnych inspiracji dostarczali mu polscy monachijczycy pod wodzą Józefa Brandta. Od początku kariery twórca wystawiał w rodzinnej Warszawie i tu właśnie spotykał się z nieprzychylną krytyką. O jego wczesnych pracach wypowiadali się np. Aleksander Lesser i Henryk Struve, piętnujący brak idealizmu oraz wybór "niskich" tematów. Od początku bowiem rezygnował z tradycyjnych technik i motywów akademickich oraz odżegnywał się od wizji romantyczno-narodowych powinności sztuki. Mit outsidera, artysty niepokornego współcześnie jest znacząco krytykowany. Obrazy Gierymskiego od lat 70. XIX stulecia znajdowały pośród warszawskiej krytyki niemały poklask i nabywano je za kwoty porównywalne do cen dzieł Jana Matejki. Autor odegrał istotną rolę na arenie sztuki warszawskiej, gdyż został orędownikiem polskiej bataille réaliste, walki o realizm, prowadzonej przez literatów i malarzy kręgu czasopisma "Wędrowiec". Ich pierwszą istotną inicjatywą wydawniczą stało się wydanie publikacji poświęconej twórczości braci Gierymskich, "Albumu Maksa i Aleksandra Gierymskich" (1886).

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.